Co to jest metronidazol?
Aktywność przeciwdrobnoustrojowa:
Metronidazol wykazuje silne działanie przeciwdrobnoustrojowe wobec bakterii beztlenowych, które są mikroorganizmami zdolnymi do przetrwania w środowiskach zubożonych w tlen. Zabija lub hamuje rozwój szerokiego spektrum bakterii beztlenowych, w tym gatunków Bacteroides, Fusobacterium, Clostridium i Peptococcus, co czyni go cenną opcją leczenia infekcji beztlenowych.
Efekty przeciwpierwotniakowe:
Oprócz działania antybakteryjnego metronidazol jest wysoce skuteczny przeciwko pasożytom pierwotniakowym. Wywiera działanie pierwotniakobójcze przeciwko Giardia lamblia, Trichomonas pochwylis i Entamoeba histolytica, co czyni go częstym wyborem w leczeniu lambliozy, rzęsistkowicy i amebiazy.
Mechanizm działania:
Działanie przeciwdrobnoustrojowe i przeciwpierwotniakowe metronidazolu wynika przede wszystkim z jego interferencji z DNA mikroorganizmu. Grupa nitrowa leku ulega redukcji, tworząc reaktywne związki pośrednie, które zakłócają strukturę DNA i hamują syntezę kwasów nukleinowych, co ostatecznie prowadzi do śmierci komórki.
Farmakokinetyka:
Metronidazol dobrze się wchłania po podaniu doustnym i osiąga szeroką dystrybucję w płynach ustrojowych i tkankach, w tym w mózgu i ośrodkowym układzie nerwowym. Podlega metabolizmowi wątrobowemu, a jego eliminacja następuje zarówno z moczem, jak i kałem.
Spektrum wskazań:
Metronidazol jest powszechnie stosowany w leczeniu różnych infekcji, w tym:
- Zakażenia bakteryjne beztlenowe, takie jak ropnie w jamie brzusznej, zapalenie otrzewnej, zapalenie narządów miednicy mniejszej i zakażenia chirurgiczne.
- Zakażenia pierwotniakowe, takie jak giardioza, rzęsistkowica, zakażenia pochwy wywołane przez Trichomonas pochwowe i amebiaza.
- Leczenie Helicobacter pylori związanej z wrzodami trawiennymi.
- Biegunka związana z antybiotykami spowodowana zakażeniem Clostridium difficile (biegunka związana z C. difficile).
Metronidazol podaje się zwykle doustnie, a jego stosowanie zazwyczaj zależy od charakteru zakażenia, czynnika sprawczego i indywidualnego stanu pacjenta. Istotne jest przestrzeganie przepisanego schematu dawkowania, ukończenie pełnego cyklu leczenia zgodnie z zaleceniami pracownika służby zdrowia i zgłaszanie wszelkich działań niepożądanych lub wątpliwości występujących podczas leczenia.