Dlaczego nazywa się normalną sól fizjologiczną

Termin „sól fizjologiczna” pochodzi od koncepcji „normalności”, która była starszą jednostką miary stężenia w chemii. Roztwór normalny to taki, który zawiera jeden równoważnik substancji rozpuszczonej na litr roztworu. W przypadku chlorku sodu (NaCl) masa równoważna jest równa masie cząsteczkowej podzielonej przez wartościowość (ładunek) jonu. W przypadku NaCl masa cząsteczkowa wynosi 58,44 g/mol, a wartościowość wynosi 1. Zatem masa równoważna NaCl wynosi 58,44 g/mol / 1 =58,44 g/mol.

Zwykły roztwór soli zawiera 1 równoważnik NaCl na litr roztworu. Oznacza to, że zawiera 58,44 gramów NaCl rozpuszczonego w 1 litrze wody. Stężenie soli fizjologicznej często wyraża się jako procent masy/objętości (w/v), który w tym przypadku wynosi 0,9% (58,44 g / 6000 ml * 100). Dlatego zwykła sól fizjologiczna jest również powszechnie znana jako 0,9% sól fizjologiczna.

Termin „sól fizjologiczna” jest często używany zamiennie z terminami „sól fizjologiczna” lub „sól izotoniczna”. Sól fizjologiczna to roztwór, który ma ciśnienie osmotyczne podobne do ciśnienia osmotycznego krwi ludzkiej, które wynosi około 7,4 atm. Izotoniczna sól fizjologiczna to roztwór, który ma takie samo ciśnienie osmotyczne jak określony płyn lub tkanka. W kontekście zastosowań medycznych „sól fizjologiczna” i „sól fizjologiczna” ogólnie odnoszą się do tego samego roztworu, którym jest 0,9% roztwór chlorku sodu.