Co oznacza śmierć mózgu?

Termin „śmierć mózgu” odnosi się do stanu chorobowego zwanego śmiercią mózgu, który oznacza nieodwracalne ustanie wszystkich funkcji mózgu, w tym funkcji pnia mózgu. Oznacza to, że cały potencjał funkcjonowania poznawczego i świadomości zostaje trwale utracony. W wielu krajach diagnozę śmierci mózgu uważa się za prawną definicję śmierci, chociaż inne funkcje organizmu, takie jak bicie serca i krążenie narządów, mogą nadal być sztucznie utrzymywane za pomocą mechanizmów podtrzymujących życie.

Aby ustalić śmierć mózgu, lekarze przeprowadzają dokładne badania kliniczne według określonych kryteriów, aby upewnić się, że nie ma pozostałości aktywności mózgu. Kryteria obejmują na ogół brak odruchów pnia mózgu, takich jak odruchy rogówkowe (reakcja powiek na dotyk rogówki), odruchy źrenicowe (reakcja na stymulację światłem) oraz brak spontanicznego oddychania lub zdolności oddychania w odpowiedzi na zaprzestanie wspomagania wentylacji. Dodatkowe badania, takie jak obrazowanie mózgu (tomografia komputerowa lub rezonans magnetyczny), można wykonać w celu potwierdzenia diagnozy śmierci mózgu poprzez wykazanie rozległego, nieodwracalnego uszkodzenia mózgu.

Ważne jest, aby odróżnić śmierć mózgu od śpiączki, która reprezentuje stan głębokiej nieświadomości, w którym utrzymuje się aktywność mózgu. Natomiast śmierć mózgu oznacza całkowitą i nieodwracalną utratę wszystkich funkcji mózgu, uniemożliwiającą biologicznie odzyskanie przytomności lub wznowienie funkcjonalnego życia.