Na czym polega chemioprofilaktyka gruźlicy?

Chemoprofilaktyka gruźlicy oznacza profilaktyczne stosowanie leków w celu zmniejszenia ryzyka rozwoju aktywnej gruźlicy (TB) u osób, które miały kontakt z osobą chorą na gruźlicę lub u których występują pewne czynniki ryzyka rozwoju gruźlicy.

Polega na przyjmowaniu przez pewien czas określonych antybiotyków, zwykle izoniazydu (INH), w celu zabicia lub zapobiegania rozwojowi bakterii Mycobacterium tuberculosis, które mogą być obecne w organizmie. Zapobiegając rozwojowi utajonego zakażenia gruźlicą (LTBI) do aktywnej choroby gruźliczej, chemioprofilaktyka ma na celu zmniejszenie ogólnego obciążenia gruźlicą i zapobieganie dalszemu przenoszeniu bakterii.

Chemioprofilaktykę zazwyczaj zaleca się osobom, które miały bliski kontakt z osobą, u której zdiagnozowano aktywną gruźlicę, np. członkami rodziny lub pracownikami służby zdrowia. Może być również zalecany osobom z pewnymi schorzeniami lub czynnikami ryzyka zwiększającymi podatność na rozwój gruźlicy, takimi jak:

- Zakażenie wirusem HIV

- Cukrzyca

- Choroba nerek

- Rak

- Biorcy przeszczepów narządów

- Kobiety w ciąży, które były narażone na gruźlicę

W przypadku przepisania leku czas trwania i konkretny schemat chemioprofilaktyki zależą od różnych czynników, w tym historii choroby pacjenta, potencjalnych interakcji lekowych i częstości występowania gruźlicy w społeczeństwie. Podczas chemioprofilaktyki ważne jest regularne monitorowanie i kontrole, aby zapewnić przestrzeganie schematu leczenia, opanować skutki uboczne i ocenić, czy nie występują oznaki aktywnej gruźlicy.

Stosując chemioprofilaktykę, podmioty świadczące opiekę zdrowotną mogą aktywnie zmniejszać ryzyko gruźlicy u osób z grupy wysokiego ryzyka i przyczyniać się do zapobiegania gruźlicy i jej kontroli na poziomie społeczności.