Co to jest rutynowe prześwietlenie klatki piersiowej?
1. Przygotowanie:
- Przed wykonaniem zdjęcia rentgenowskiego pacjent usuwa biżuterię lub metalowe przedmioty, które mogłyby wpłynąć na jakość zdjęcia.
- Mogą zostać poproszeni o noszenie ołowianego fartucha lub osłony w celu ochrony niektórych części ciała przed niepotrzebnym promieniowaniem.
2. Pozycjonowanie:
- Osoba stoi przed aparatem rentgenowskim z klatką piersiową blisko receptora obrazu (zwykle detektora cyfrowego lub kliszy).
- Prosi się ich o wzięcie głębokiego oddechu i wstrzymanie go, aby zminimalizować rozmycie ruchu podczas ekspozycji.
- Technik rentgenowski ustawia pacjenta w taki sposób, aby uchwycić pożądane widoki, które zazwyczaj obejmują widok tylno-przedni (PA) i widok boczny.
3. Pozyskiwanie obrazu:
- Aparat rentgenowski emituje krótką serię niskoenergetycznego promieniowania rentgenowskiego, które przechodzi przez ciało.
- Promienie rentgenowskie są absorbowane przez różne tkanki klatki piersiowej z różną szybkością, tworząc obraz, na którym kości wydają się białe, tkanki miękkie w odcieniach szarości, a struktury wypełnione powietrzem – czarne.
4. Przetwarzanie obrazu:
- W przypadku cyfrowych systemów RTG wykonane zdjęcia są przetwarzane i wyświetlane na monitorze w czasie rzeczywistym.
- W przypadku tradycyjnych systemów opartych na kliszy, wywoływany jest naświetlony film, a powstałe obrazy są badane za pomocą kasety świetlnej.
5. Interpretacja:
- Obrazy analizuje radiolog lub inny lekarz przeszkolony w interpretacji zdjęć rentgenowskich klatki piersiowej.
- Oceniają struktury klatki piersiowej, w tym płuca, serce, drogi oddechowe, śródpiersie i szkielet kostny klatki piersiowej.
- Interpretacja koncentruje się na identyfikacji wszelkich nieprawidłowości lub zmian patologicznych, takich jak:
- Nieprawidłowości w płucach (np. zapalenie płuc, guzki w płucach, masy płucne, objawy rozedmy płuc itp.).
- Zaburzenia serca (np. powiększenie serca, zastoinowa niewydolność serca itp.).
- Nieprawidłowości w drogach oddechowych (np. zwężenie dróg oddechowych, pogrubienie ścian oskrzeli itp.).
- Nieprawidłowości w śródpiersiu (np. powiększone węzły chłonne, poszerzone śródpiersie itp.).
- Nieprawidłowości kostne (np. złamania, skolioza itp.).
Rutynowe prześwietlenie klatki piersiowej jest cenne w wykrywaniu szerokiego zakresu schorzeń, w tym infekcji dróg oddechowych, chorób serca, chorób płuc, urazów klatki piersiowej i niektórych rodzajów nowotworów. Należy jednak pamiętać, że prześwietlenie klatki piersiowej nie zawsze jest samo w sobie diagnostyczne i do ostatecznej diagnozy mogą być potrzebne dalsze badania.
