Jak przygotowuje się test na przeciwciała przeciwjądrowe?

Przygotowanie testu na przeciwciała przeciwjądrowe (ANA):

Test na przeciwciała przeciwjądrowe (ANA) to test laboratoryjny stosowany do wykrywania obecności przeciwciał we krwi danej osoby, które są skierowane przeciwko jąderom komórkowym danej osoby. Test jest powszechnie wykonywany w celu pomocy w diagnozowaniu chorób autoimmunologicznych, zwłaszcza tocznia rumieniowatego układowego (SLE). Oto przegląd sposobu przygotowania testu ANA:

1. Pobieranie krwi:

- Próbkę krwi pobiera się z żyły na ramieniu pacjenta.

- Krew pobiera się do probówki lub fiolki zawierającej antykoagulant zapobiegający krzepnięciu.

- Próbka krwi jest następnie wysyłana do laboratorium w celu zbadania.

2. Separacja surowicy:

- Próbkę krwi poddaje się wirowaniu w celu oddzielenia czerwonych krwinek od surowicy.

- Pobiera się surowicę zawierającą przeciwciała będące przedmiotem zainteresowania i wykorzystuje do dalszej analizy.

3. Przygotowanie podłoża:

- Szklane szkiełka mikroskopowe są pokryte podłożem zawierającym antygeny jądrowe.

- Te antygeny jądrowe są zazwyczaj ekstrahowane z tkanek zwierzęcych, takich jak wątroba lub nerka, lub z hodowanych komórek ludzkich.

4. Inkubacja surowicy:

- Surowicę pacjenta rozcieńcza się i dodaje do szkiełek mikroskopowych pokrytych antygenami jądrowymi.

- Szkiełka inkubuje się przez określony czas, umożliwiając przeciwciałom w surowicy związanie się z antygenami jądrowymi na szkiełkach.

5. Pranie:

- Po inkubacji szkiełka są dokładnie myte w celu usunięcia niezwiązanych przeciwciał i innych substancji.

6. Wykrywanie:

- Do szkiełek dodaje się przeciwciało drugorzędowe fluorescencyjne lub znakowane enzymem.

- Przeciwciało wtórne jest specyficzne dla ludzkich immunoglobulin i będzie wiązać się ze wszystkimi przeciwciałami pacjenta, które przyłączyły się do antygenów jądrowych.

- Jeżeli w surowicy pacjenta obecne są przeciwciała przeciwjądrowe, zwiążą się one z antygenami jądrowymi na szkiełkach, a następnie przeciwciało wtórne zwiąże się z nimi, tworząc widoczne sygnały.

7. Wizualizacja i interpretacja:

- Szkiełka bada się pod mikroskopem fluorescencyjnym lub przy użyciu innych odpowiednich metod wykrywania.

- Obecność, wzór i intensywność sygnałów fluorescencyjnych są analizowane i interpretowane przez patologa lub pracownika laboratorium.

Wyniki testu ANA są podawane jako pozytywne lub negatywne, a specyficzny wzór fluorescencji może dostarczyć dodatkowych informacji pomocnych w diagnozowaniu chorób autoimmunologicznych. Dodatni wynik testu ANA niekoniecznie wskazuje na konkretną chorobę, ale może być cennym narzędziem w ocenie pacjentów z podejrzeniem chorób autoimmunologicznych.