Dlaczego pamięć starcza ma wpływ na demencję starczą?
Płytki A-beta i splątki tau :Choroba Alzheimera charakteryzuje się obecnością płytek amyloidowych beta (A-beta) i splątków tau w mózgu. Płytki A-beta powstają w wyniku akumulacji białek amyloidu-beta na zewnątrz komórek nerwowych, podczas gdy sploty tau to skręcone nici białka zwanego tau, które gromadzą się wewnątrz dotkniętych komórek nerwowych. Te nieprawidłowe formacje utrudniają komunikację między neuronami i prowadzą do upośledzenia funkcji poznawczych, w tym utraty pamięci.
Utrata neuronów :Hipokamp, obszar mózgu niezbędny do tworzenia i konsolidacji pamięci, jest poważnie dotknięty demencją starczą. W hipokampie dochodzi do degeneracji i utraty komórek nerwowych (neuronów), co prowadzi do zmniejszonej zdolności do uczenia się nowych informacji i odzyskiwania przechowywanych wspomnień.
Zmiany w poziomach neuroprzekaźników :Neuroprzekaźniki to przekaźniki chemiczne, które ułatwiają komunikację między komórkami mózgowymi. W otępieniu starczym dochodzi do zakłóceń w funkcjonowaniu i poziomie niezbędnych neuroprzekaźników, takich jak acetylocholina, serotonina i dopamina. Te braki równowagi dodatkowo przyczyniają się do problemów z pamięcią.
Zmiany strukturalne w obszarach mózgu :Badania neuroobrazowe u osób z demencją starczą ujawniły zmiany w strukturze i wielkości różnych obszarów mózgu związanych z pamięcią, takich jak hipokamp i płaty skroniowe. Warto zauważyć, że objętość hipokampa ma tendencję do zmniejszania się wraz z postępem pogorszenia funkcji poznawczych.
Zapalenie :Uważa się, że utrzymujący się stan zapalny w mózgu odgrywa znaczącą rolę w neuropatologii demencji starczej. Uważa się, że trwające procesy zapalne przyczyniają się do uszkodzeń neuronów i upośledzenia obwodów nerwowych biorących udział w pamięci.
Warto wspomnieć, że demencja starcza wpływa nie tylko na pamięć, ale także na różne inne funkcje poznawcze i codzienne czynności, co czyni ją wysoce wyniszczającą chorobą neurodegeneracyjną.
