Jak leczy się tętniaka aorty brzusznej podnerkowej?
1. Ocena przedoperacyjna:
- Przed zabiegiem pacjent poddawany jest różnym badaniom i ocenom mającym na celu określenie jego ogólnego stanu zdrowia i zdolności do zabiegu. Może to obejmować badania obrazowe, takie jak tomografia komputerowa lub USG, w celu oceny wielkości, lokalizacji i cech tętniaka.
2. Znieczulenie:
- Podczas EVAR zwykle stosuje się znieczulenie ogólne, aby zapewnić pacjentowi utratę przytomności i brak bólu podczas całego zabiegu.
3. Dostęp do tętnicy udowej:
- Wykonuje się małe nacięcie w okolicy pachwiny, aby uzyskać dostęp do tętnicy udowej. W tym miejscu zostanie wprowadzony system wprowadzający stent-graftu.
4. Wkładanie systemu dostarczania:
- Cienką, elastyczną rurkę zwaną koszulkę wprowadzającą wprowadza się do tętnicy udowej i pod kontrolą zdjęcia rentgenowskiego wprowadza do aorty.
5. Pozycjonowanie stent-graftu:
- Stent-graft jest ściskany na systemie wprowadzającym i wprowadzany przez koszulkę wprowadzającą. Umieszcza się go ostrożnie w poprzek tętniaka, przykrywając słaby obszar ściany aorty.
6. Zakładanie stentgraftu:
- Po umieszczeniu stentgraftu na miejscu należy go rozprężyć i zabezpieczyć na miejscu. To odgradza tętniaka od reszty krwiobiegu, zmniejszając ryzyko pęknięcia.
7. Zakończenie:
- Usuwa się koszulkę wprowadzającą i zamyka nacięcie w pachwinie. Stent-graft pozostaje na miejscu, wzmacniając osłabioną ścianę aorty i zapobiegając dalszemu powiększeniu lub pęknięciu tętniaka.
8. Opieka pooperacyjna:
- Po zabiegu pacjent znajduje się pod ścisłą obserwacją na sali pooperacyjnej. Można im przepisać leki łagodzące ból i zapobiegające powikłaniom. Dalsze badania obrazowe są zwykle wykonywane w celu oceny skuteczności EVAR i monitorowania pod kątem potencjalnych problemów.
Wewnątrznaczyniowa naprawa tętniaka jest procedurą minimalnie inwazyjną w porównaniu z tradycyjną otwartą operacją chirurgiczną, powodującą mniejszy ból, mniejsze ryzyko powikłań i krótszy czas rekonwalescencji. Jednakże szczegółowe szczegóły zabiegu mogą się różnić w zależności od indywidualnej sytuacji pacjenta i preferowanej techniki chirurga.
