Jaka jest różnica między odmą prężną a odmą samoistną?

Spontaniczna odma opłucnowa występuje, gdy powietrze przedostaje się do jamy opłucnej bez widocznej przyczyny. Może wystąpić u osób ze zdrowymi płucami, ale częściej występuje u osób z podstawową chorobą płuc, taką jak przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) lub astma.

Odma prężna występuje, gdy powietrze gromadzi się w jamie opłucnej i nie może się wydostać. Jest to poważniejszy stan, który może prowadzić do niewydolności oddechowej, a nawet śmierci.

Główną różnicą między odmą samoistną a odmą prężną jest obecność powietrza pod ciśnieniem w przestrzeni opłucnej. W przypadku odmy prężnej powietrze gromadzi się w jamie opłucnej i nie może się wydostać. Ciśnienie to może spowodować zapadnięcie się płuc i przesunięcie śródpiersia, co może prowadzić do niewydolności oddechowej i śmierci.

Objawy

Objawy samoistnej odmy opłucnowej i odmy prężnej mogą być podobne i mogą obejmować:

- Ból w klatce piersiowej

- Duszność

- Kaszel

- Trudności w oddychaniu

Odma prężna może powodować dodatkowe objawy, takie jak:

- Dezorientacja

- Dezorientacja

- Sinica

- Tachykardia

- Niedociśnienie

Leczenie

Leczenie samoistnej odmy opłucnowej i odmy prężnej zależy od ciężkości stanu. W niektórych przypadkach niewielką odmę opłucnową można leczyć poprzez prostą obserwację. W poważniejszych przypadkach może być konieczne założenie rurki klatki piersiowej w celu odprowadzenia powietrza z przestrzeni opłucnej.

W przypadku odmy prężnej niezwykle ważne jest jak najszybsze założenie rurki klatki piersiowej, aby zmniejszyć ciśnienie w przestrzeni opłucnowej. Można tego dokonać poprzez wprowadzenie igły do ​​jamy klatki piersiowej, a następnie wprowadzenie rurki do klatki piersiowej.

Perspektywa

Perspektywy samoistnej odmy opłucnowej są zwykle dobre. Większość osób wraca do zdrowia po leczeniu. Perspektywy odmy prężnej są bardziej ostrożne, ale po szybkim leczeniu większość ludzi wraca do zdrowia.