Jaki jest plan opieki pielęgniarskiej w przypadku asfiksji?
Pacjent: 35-letni mężczyzna z astmą w wywiadzie, zgłaszający się na oddział ratunkowy po ataku astmy. Ma duszność, świszczący oddech i ucisk w klatce piersiowej. Jego nasycenie tlenem wynosi 88% w powietrzu pokojowym.
Diagnoza pielęgniarska: Nieskuteczny wzorzec oddychania związany z niedrożnością dróg oddechowych
Cele:
* Pacjent będzie utrzymywał nasycenie tlenem na poziomie większym niż 90%.
* Pacjent zgłosi zmniejszenie duszności i świszczącego oddechu.
* Pacjent zademonstruje ulepszone wzorce oddychania.
Interwencje:
* Podawaj tlen z szybkością 10–15 l/min przez maskę twarzową.
* Monitoruj nasycenie tlenem i w razie potrzeby dostosuj natężenie przepływu tlenu.
* Zachęć pacjenta, aby usiadł w pozycji pionowej i pochylił się do przodu.
* Zapewnij pacjentowi inhalator rozszerzający oskrzela i naucz go, jak go używać.
* Zachęć pacjenta do powolnego, głębokiego oddechu.
* Monitoruj częstość i głębokość oddechów.
* Osłuchaj dźwięki płuc pod kątem świszczącego oddechu, rzężenia lub rhonchi.
* Zachęć pacjenta do odpoczynku.
* Zapewnij wsparcie emocjonalne pacjentowi i jego rodzinie.
Ocena:
Saturacja pacjenta tlenem wzrasta do 95%. Oddycha swobodnie i bez świszczącego oddechu. Zgłasza, że odczuwa mniejszą duszność.
Dokumentacja:
Pielęgniarka dokumentuje wyniki oceny pacjenta, podjęte interwencje i reakcję pacjenta w dokumentacji medycznej pacjenta. Pielęgniarka informuje także lekarza o postępach pacjenta.
