Co to jest terapia trombolityczna?
Terapię trombolityczną stosuje się przede wszystkim w leczeniu ostrego udaru niedokrwiennego, stanu, w którym zakrzep krwi blokuje tętnicę w mózgu, co prowadzi do zakłócenia dopływu krwi i potencjalnego uszkodzenia mózgu. Można go również stosować w leczeniu zawałów serca spowodowanych zakrzepami krwi w tętnicach wieńcowych, zakrzepicy żył głębokich (DVT) i zatorowości płucnej (PE).
Do najczęściej stosowanych leków trombolitycznych należą:
1. Tkankowy aktywator plazminogenu (tPA):tPA jest najczęściej stosowanym środkiem trombolitycznym. Działa poprzez przekształcanie plazminogenu, nieaktywnego białka obecnego we krwi, w plazminę, która jest aktywnym enzymem rozkładającym fibrynę.
2. Urokinaza:Urokinaza to kolejny środek trombolityczny pochodzący z ludzkich komórek nerek. Działa poprzez bezpośrednią aktywację plazminogenu z wytworzeniem plazminy.
3. Streptokinaza:Streptokinaza jest środkiem trombolitycznym pochodzącym z bakterii. Działa poprzez aktywację kaskady reakcji, które ostatecznie prowadzą do konwersji plazminogenu do plazminy.
Terapię trombolityczną zazwyczaj podaje się dożylnie (IV) bezpośrednio do krwioobiegu. Po podaniu środek trombolityczny krąży po całym organizmie i dociera do miejsca powstania skrzepu. Czas potrzebny do rozpuszczenia skrzepu może wahać się od minut do godzin.
Należy jednak pamiętać, że terapia trombolityczna nie jest pozbawiona ryzyka. Może prowadzić do poważnych powikłań, w tym krwawień, zwłaszcza w mózgu, i zwiększonego ryzyka udaru mózgu. Dlatego istotne jest, aby leczenie trombolityczne było prowadzone pod ścisłym nadzorem lekarza i tylko wtedy, gdy potencjalne korzyści przewyższają ryzyko.
