Jak diagnozuje się pląsawicę?

Chorea to zaburzenie ruchu charakteryzujące się mimowolnymi, bezcelowymi ruchami kończyn, tułowia i twarzy. Może to być spowodowane różnymi podstawowymi schorzeniami, w tym:

- Choroba Huntingtona:Jest to dziedziczna choroba neurodegeneracyjna, która powoduje postępującą pląsawicę i inne zaburzenia ruchowe.

- pląsawica Sydenhama:jest to zaburzenie ruchu u dzieci występujące w przebiegu gorączki reumatycznej – stanu zapalnego występującego po zakażeniu paciorkowcami.

- Pląsawica polekowa:Niektóre leki, takie jak leki przeciwpsychotyczne i stymulanty, mogą powodować pląsawicę jako efekt uboczny.

- Inne schorzenia:pląsawica może być również związana z takimi schorzeniami, jak dysfunkcja tarczycy, choroba Wilsona i niektóre infekcje.

Rozpoznanie pląsawicy obejmuje:

1. Historia medyczna: Lekarz zapyta o objawy danej osoby, w tym o charakter mimowolnych ruchów, ich częstotliwość i wszelkie powiązane problemy neurologiczne lub medyczne.

2. Badanie fizykalne: Obejmuje to obserwację ruchów danej osoby i ocenę jej koordynacji, odruchów i napięcia mięśniowego.

3. Badanie neurologiczne: Obejmuje to testy funkcji poznawczych, mowy, ruchów oczu i chodu.

4. Badania obrazowe: Można zlecić rezonans magnetyczny (MRI) lub tomografię komputerową (CT) mózgu w celu zidentyfikowania nieprawidłowości strukturalnych lub zmian, które mogą być przyczyną pląsawicy.

5. Badania laboratoryjne: Można wykonać badania krwi w celu sprawdzenia czynności tarczycy, poziomu witaminy B12 i markerów infekcji lub innych schorzeń, które mogą powodować pląsawicę.

6. Badania genetyczne: W niektórych przypadkach można zalecić wykonanie badań genetycznych w celu potwierdzenia rozpoznania choroby Huntingtona lub innych dziedzicznych zaburzeń ruchowych.

Konkretne zlecone badania diagnostyczne będą zależeć od objawów danej osoby i podejrzanej przyczyny pląsawicy.