Jaki rodzaj leczenia stosuje się w przypadku narażenia na zakażenie wirusem HIV?

Profilaktyka poekspozycyjna (PEP) polega na stosowaniu leków przeciwretrowirusowych po potencjalnym narażeniu na zakażenie wirusem HIV w celu zapobiegania zakażeniu. PEP zaleca się osobom, które miały kontakt z wirusem HIV w stopniu wysokiego ryzyka, np.:

* Kontakt seksualny z osobą zakażoną wirusem HIV bez użycia prezerwatywy

* Dzielenie się igłami lub innymi akcesoriami związanymi z narkotykami z osobą zakażoną wirusem HIV

* Ugryzienie lub zadrapanie przez osobę zakażoną wirusem HIV

PEP należy rozpocząć jak najszybciej po ekspozycji na wirus HIV, najlepiej w ciągu 72 godzin. Im szybciej rozpocznie się PEP, tym będzie on skuteczniejszy. PEP przyjmuje się zazwyczaj przez 28 dni.

PEP nie jest w 100% skuteczna w zapobieganiu zakażeniu wirusem HIV, ale może znacznie zmniejszyć ryzyko. Ryzyko zakażenia wirusem HIV po PEP szacuje się na mniejsze niż 1%.

PEP jest lekiem bezpiecznym i dobrze tolerowanym. Do najczęstszych skutków ubocznych PEP należą:

* Mdłości

* Wymioty

* Biegunka

* Ból głowy

* Zmęczenie

Te działania niepożądane zwykle ustępują w ciągu kilku dni.

Jeśli byłeś narażony na kontakt z wirusem HIV, ważne jest, aby natychmiast udać się do lekarza w celu omówienia PEP.