Co musi zrobić białko powierzchniowe wirusa HIV, aby dostać się do komórki gospodarza?
1. Załącznik: Kompleks Env składa się z dwóch podjednostek:glikoproteiny 120 (gp120) i glikoproteiny 41 (gp41). Początkowy etap wnikania wirusa obejmuje przyłączenie gp120 do specyficznych receptorów na powierzchni komórki gospodarza. Receptory te różnią się w zależności od szczepu HIV, ale obejmują przede wszystkim receptor CD4 i koreceptor, CCR5 lub CXCR4.
2. Zmiana konformacyjna: Po związaniu się z receptorem CD4 i koreceptorem, gp120 ulega znaczącej zmianie konformacyjnej, odsłaniając hydrofobowy peptyd fuzyjny zlokalizowany w obrębie gp41.
3. Fuzja: Odsłonięty peptyd fuzyjny wstawia się w błonę komórkową gospodarza, tworząc pory fuzyjne. Pory te umożliwiają otoczce wirusa połączenie się z błoną komórkową gospodarza, tworząc bezpośrednie połączenie pomiędzy wnętrzem wirusa a cytoplazmą komórki gospodarza.
4. Wejście wirusowe: Proces fuzji prowadzi do uwolnienia rdzenia wirusa zawierającego materiał genetyczny (genom RNA) wirusa HIV do cytoplazmy komórki gospodarza.
Na wszystkich tych etapach białko Env odgrywa kluczową rolę w rozpoznawaniu i interakcji ze specyficznymi receptorami komórki gospodarza oraz pośredniczeniu w fuzji błony wirusa i komórki gospodarza. Dlatego ukierunkowanie na białko Env jest kluczowym aspektem opracowywania szczepionki przeciwko HIV i strategii terapeutycznych mających na celu zapobieganie lub blokowanie przedostawania się wirusa.
