Jakie są procedury diagnostyczne w kierunku HIV?

Procedury diagnostyczne w kierunku HIV

Zakażenie wirusem HIV można zdiagnozować za pomocą różnych testów laboratoryjnych, które wykrywają obecność przeciwciał wirusa HIV, antygenów lub materiału genetycznego wirusa (RNA lub DNA) we krwi, wydzielinie ustnej lub innych płynach ustrojowych danej osoby. Konkretne zastosowane testy mogą się różnić w zależności od stadium infekcji, indywidualnych okoliczności i dostępności metod testowych. Oto niektóre powszechnie wykonywane procedury diagnostyczne w kierunku HIV:

1. Testy na przeciwciała HIV:

- Szybki test na HIV: Jest to badanie przyłóżkowe, które zapewnia szybkie wyniki w ciągu kilku minut. Wykrywa obecność przeciwciał HIV w próbkach krwi, płynu z jamy ustnej lub śliny. Szybkie testy są często stosowane do wstępnego badania przesiewowego i można je wykonywać w różnych warunkach, w tym w klinikach, szpitalach i organizacjach społecznych.

- Test immunoenzymatyczny (ELISA): Testy ELISA są powszechnie stosowane w celu potwierdzenia wyników szybkich testów. Wykrywają obecność przeciwciał HIV w próbkach krwi i są bardzo czułe i specyficzne w stosunku do przeciwciał HIV-1 i HIV-2.

2. Testy kombinacji antygen/przeciwciało HIV:

Testy te wykrywają jednocześnie przeciwciała HIV i antygen p24, który jest białkiem wirusowym wytwarzanym podczas wczesnego zakażenia wirusem HIV. Testy skojarzone umożliwiają szybszą diagnozę w porównaniu z testami wykrywającymi wyłącznie przeciwciała i mogą pomóc w identyfikacji niedawnych infekcji wirusem HIV.

3. Test na RNA HIV-1 (miano wirusa):

Test obciążenia wirusem mierzy ilość RNA wirusa HIV-1 (materiału genetycznego wirusa) we krwi danej osoby. Służy do monitorowania postępu zakażenia wirusem HIV, oceny skuteczności leczenia i podejmowania świadomych decyzji klinicznych. Testowanie wiremii odgrywa również rolę w zapobieganiu przenoszeniu wirusa HIV z matki na dziecko.

4. Test DNA HIV-1 (prowirusowego DNA):

Prowirusowe badanie DNA mierzy ilość DNA HIV-1 zintegrowanego z DNA zakażonych komórek. Test ten jest stosowany głównie w warunkach badawczych i specjalistycznych ocenach klinicznych.

5. Test Western Blot:

Test Western blot jest testem potwierdzającym stosowanym w niektórych sytuacjach w celu dostarczenia dodatkowych dowodów na zakażenie wirusem HIV, gdy początkowe wyniki badań na obecność przeciwciał są niejednoznaczne lub niejednoznaczne. Wykrywa specyficzne przeciwciała HIV przeciwko różnym białkom wirusa.

6. Testy przyłóżkowe (POCT):

Urządzenia POCT to przenośne, samodzielne platformy testowe, które mogą zapewnić szybkie wyniki w miejscu opieki, nawet w warunkach o ograniczonych zasobach. Są przeznaczone do użytku poza tradycyjnymi środowiskami laboratoryjnymi, takimi jak mobilne kliniki lub lokalne ośrodki zdrowia.

7.Badanie suchej plamy krwi (DBS):

Badanie DBS polega na pobraniu niewielkiej ilości krwi na bibułę filtracyjną. Metodę tę powszechnie stosuje się do badania na obecność wirusa HIV u noworodków i niemowląt oraz w sytuacjach, w których pobranie krwi może być trudne lub niebezpieczne.

Należy pamiętać, że konkretne procedury diagnostyczne w kierunku HIV mogą się różnić w zależności od regionalnych protokołów, wytycznych klinicznych i dostępności zasobów. Ponadto badaniu na obecność wirusa HIV powinno towarzyszyć odpowiednie doradztwo i wsparcie, aby zapewnić właściwe zrozumienie, interpretację wyników oraz powiązanie z usługami opieki i leczenia.