Jak lekarze zapobiegali infekcjom w latach czterdziestych XIX wieku?
Upuszczanie krwi: Uważano, że ta powszechna praktyka medyczna uwalnia szkodliwe substancje z organizmu i równoważy płyny, ale w rzeczywistości zwiększała ryzyko infekcji.
Bańki: Na skórę przykładano podgrzewane bańki, aby wytworzyć zasysanie, usunąć „zanieczyszczenia” i pobudzić przepływ krwi. Choć uważano, że bańki łagodzą różne dolegliwości, bańki nie zapobiegały infekcjom.
Środki przeczyszczające i wymiotne: Lekarze często przepisywali środki przeczyszczające i wymiotne (środki wywołujące wymioty), aby oczyścić organizm i leczyć choroby, ale metody te mogą osłabiać pacjentów i zwiększać ich podatność na infekcje.
Izolacja: W niektórych przypadkach pacjentów z chorobami zakaźnymi izolowano, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się infekcji. Praktyka ta stała się bardziej powszechna pod koniec XIX wieku.
Lepsza higiena: Coraz większy nacisk kładziono na higienę i czystość w placówkach medycznych, a lekarze zaczęli myć ręce przed badaniem pacjentów i używać czystszych narzędzi. Jednak skuteczne techniki sterylizacji były nadal w fazie rozwoju.
Jodek i azotan srebra: Niektórzy lekarze zaczęli stosować jod i azotan srebra do oczyszczania ran, ale substancje te miały ograniczoną skuteczność w zapobieganiu infekcjom.
Procedury antyseptyczne: Ignaz Semmelweis, węgierski lekarz, zaobserwował wysoki wskaźnik infekcji w klinikach położniczych i wniósł znaczący wkład w zapobieganie infekcjom. Opowiadał się za częstym myciem rąk roztworem wapna chlorowanego, co skutecznie zmniejsza ryzyko infekcji. Jednak jego pomysły spotkały się z oporem wielu przedstawicieli środowiska medycznego.
Wczesna operacja antyseptyczna: W latach czterdziestych XIX wieku niektórzy chirurdzy, jak Robert Liston, zaczęli podczas operacji stosować techniki antyseptyczne, takie jak mycie narzędzi w kwasie karbolowym i czyszczenie ran roztworem chloru. Jednakże praktyki te nie były jeszcze powszechne i nadal brakowało ogólnego zrozumienia teorii zarazków.
Ogólnie rzecz biorąc, zapobieganie infekcjom w latach czterdziestych XIX wieku było znacznie ograniczone przez ograniczoną wiedzę naukową i praktyki tamtych czasów. Prawdziwe zrozumienie przenoszenia infekcji, higieny rąk i teorii zarazków zajęło kilka dziesięcioleci, aby zrewolucjonizować praktyki medyczne i znacznie zmniejszyć liczbę infekcji.
- Szczepionki to leki zawierające martwe lub osłabione mikroorganizmy, które wstrzykuje się do organizmu w celu wytworzenia specyficznej choroby opornej.
- Klebsiella pneumoniae i infekcje układu moczowego
- Objawy mono
- Trench Mouth &Sinus Zakażenie
- Czy szkarlatyna może zabić 9-letniego chłopca?
- Jak wysoka może być gorączka przed śmiercią?