Jaki test stosuje się w przypadku gorączki dolinowej?

Gorączkę dolinową zazwyczaj diagnozuje się za pomocą jednego lub więcej z następujących testów:

1. Testy serologiczne:

- Test immunodyfuzji (ID):wykrywa we krwi przeciwciała przeciwko Coccidioides immitis. Dodatni wynik testu identyfikacyjnego wskazuje na obecną lub przebytą infekcję.

- Test wiązania dopełniacza (CF):mierzy poziom przeciwciał, które wiążą się z białkami dopełniacza i je aktywują. Rosnące z biegiem czasu miano CF sugeruje aktywną infekcję.

- Test immunologiczny enzymatyczny (EIA) i test immunologiczny chemiluminescencji (CLIA):Testy te wykrywają przeciwciała specyficzne dla C. immitis.

2. Testy skórne:

- Test skórny na kokcydioidynę:polega na wstrzyknięciu w skórę niewielkiej ilości kokcydioidyny, białka pochodzącego z C. immitis. Dodatnia reakcja, charakteryzująca się uniesieniem, stwardnieniem w miejscu wstrzyknięcia, wskazuje na wcześniejszy kontakt z grzybem.

3. Kultura:

- Pobiera się próbki wydzieliny z dróg oddechowych, tkanek lub płynów ustrojowych i inkubuje w laboratorium w celu hodowli C. immitis. Dodatni wynik posiewu potwierdza obecność aktywnej infekcji.

4. Badania molekularne:

- Reakcja łańcuchowa polimerazy (PCR):wykrywa DNA C. immitis w próbkach klinicznych. PCR można stosować w przypadku różnych próbek, w tym krwi, plwociny lub biopsji tkanek.

Konkretne badania zlecone przez pracownika służby zdrowia mogą się różnić w zależności od objawów pacjenta, czynników ryzyka i dostępności zasobów diagnostycznych. W niektórych przypadkach można zastosować kombinację testów w celu ustalenia ostatecznej diagnozy gorączki doliny.