Co powoduje białko w moczu, gdy masz toczeń?
W toczniu układ odpornościowy błędnie atakuje własne tkanki i narządy organizmu, w tym nerki. Zapalenie to może uszkodzić małe naczynia krwionośne w nerkach, zwane kłębuszkami, które są odpowiedzialne za filtrowanie produktów przemiany materii z krwi. Kiedy kłębuszki są uszkodzone, mogą umożliwić wyciek białka z krwi do moczu, co jest stanem zwanym białkomoczem.
Kilka czynników może przyczyniać się do białkomoczu w toczniu:
Odkładanie kompleksów immunologicznych:W toczniu kompleksy immunologiczne składające się z przeciwciał i antygenów mogą odkładać się w kłębuszkach. Te kompleksy immunologiczne aktywują układ dopełniacza, będący częścią odpowiedzi immunologicznej, co prowadzi do stanu zapalnego i uszkodzenia kłębuszków nerkowych. Uszkodzenie to może skutkować białkomoczem.
Przeciwciała przeciw błonie podstawnej kłębuszków (anty-GBM):W niektórych przypadkach tocznia układ odpornościowy wytwarza przeciwciała, które specyficznie celują w błonę podstawną kłębuszków nerkowych, warstwę oddzielającą naczynia włosowate kłębuszków od torebki Bowmana. Przeciwciała te, znane jako przeciwciała anty-GBM, mogą bezpośrednio uszkadzać kłębuszki i powodować białkomocz.
Toczniowe zapalenie nerek:Białkomocz jest częstą cechą toczniowego zapalenia nerek, które jest rodzajem choroby nerek wywołanej przez toczeń. Toczniowe zapalenie nerek występuje, gdy zapalenie i uszkodzenia spowodowane przez toczeń wpływają na nerki. Nasilenie białkomoczu może się różnić w zależności od stadium i aktywności toczniowego zapalenia nerek.
Inne czynniki:Niektóre leki stosowane w leczeniu tocznia, takie jak niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) i niektóre leki stosowane w chemioterapii, mogą również przyczyniać się do białkomoczu.
Ważne jest, aby pamiętać, że białkomocz nie zawsze jest oznaką uszkodzenia nerek w toczniu. W niektórych przypadkach może to być tymczasowe zjawisko, które z czasem ustępuje. Jednakże utrzymujący się lub znaczny białkomocz może wskazywać na zajęcie nerek i wymaga ścisłego monitorowania i leczenia przez pracownika służby zdrowia, aby zapobiec lub spowolnić postęp choroby nerek.
