Czy ktoś może pomóc U mojego męża zdiagnozowano apml, przeszedł chemioterapię i arszenik. Kilka miesięcy później odczuwa ogromne pragnienie i częste skurcze mięśni przy oddawaniu moczu?

W przypadku pojawienia się nowych lub utrzymujących się objawów ważne jest, aby skonsultować się z lekarzem. Objawy, których doświadcza Twój mąż, mogą być związane z jego leczeniem AML lub innymi schorzeniami podstawowymi. Oto kilka możliwych przyczyn i rozważań:

1. Skutki uboczne leczenia :Chemioterapia i leczenie trójtlenkiem arsenu mogą powodować działania niepożądane, takie jak odwodnienie, które może prowadzić do skrajnego pragnienia i częstego oddawania moczu. Skurcze mięśni mogą być również częstym skutkiem ubocznym chemioterapii. Aby zmniejszyć te skutki uboczne, ważne jest utrzymanie odpowiedniego nawodnienia podczas leczenia.

2. Cukrzyca :Połączenie niektórych leków stosowanych w chemioterapii i steroidów stosowanych w leczeniu AML może zwiększyć ryzyko rozwoju cukrzycy lub pogorszyć istniejącą cukrzycę. Częste oddawanie moczu i nadmierne pragnienie mogą być objawami cukrzycy. Aby wykryć cukrzycę, można wykonać badanie poziomu glukozy we krwi.

3. Zaburzenia równowagi elektrolitowej :Chemioterapia może wpływać na poziom elektrolitów (takich jak sód, potas i magnez) w organizmie, prowadząc do skurczów mięśni i zaburzeń równowagi elektrolitowej. Podczas leczenia kluczowe znaczenie ma regularne monitorowanie poziomu elektrolitów i w razie potrzeby korygowanie zaburzeń równowagi.

4. Problemy z nerkami :Chemioterapia i trójtlenek arsenu mogą potencjalnie wpływać na czynność nerek. Problemy z nerkami mogą objawiać się częstym oddawaniem moczu, pragnieniem i skurczami mięśni. W celu oceny stanu nerek można zlecić badania czynności nerek.

5. Efekty neurologiczne :Niektóre leki stosowane w chemioterapii mogą powodować neurologiczne skutki uboczne, w tym neuropatię obwodową, która może powodować skurcze i ból mięśni.

Ważne jest, aby mąż jak najszybciej omówił te objawy ze swoim onkologiem lub zespołem medycznym. Mogą ocenić jego stan, ustalić przyczynę objawów i zapewnić odpowiednie leczenie lub strategie postępowania. Nie zaleca się samodzielnego leczenia ani opóźniania pomocy lekarskiej.