Co to jest paraliż resztkowy?
Przyczyny
Przyczyny resztkowego paraliżu można przypisać czynnikom związanym z samymi środkami blokującymi przewodnictwo nerwowo-mięśniowe, pacjentem i operacją.
Czynniki związane z pacjentem
Czynniki związane z pacjentem, które mogą przyczynić się do resztkowego paraliżu, obejmują:
* Choroba krytyczna: Pacjenci z ciężkimi chorobami lub sepsą są bardziej narażeni na resztkowy paraliż.
* Wiek zaawansowany: Starsi pacjenci mogą mieć zmniejszoną masę mięśniową, co czyni ich bardziej podatnymi na resztkowe porażenie.
* Otyłość: Pacjenci otyli mogą wykazywać zwiększoną wrażliwość na leki blokujące przewodnictwo nerwowo-mięśniowe.
* Zaburzenia równowagi elektrolitowej: Hipokaliemia, hipermagnezemia i hipokalcemia mogą zwiększać ryzyko resztkowego paraliżu.
* Zaburzenie czynności wątroby lub nerek: Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek mogą mieć trudności w metabolizowaniu i wydalaniu środków blokujących przewodnictwo nerwowo-mięśniowe, co prowadzi do zwiększonego ryzyka resztkowego paraliżu.
Czynniki chirurgiczne
Czynniki związane z samą operacją, które mogą zwiększać ryzyko resztkowego paraliżu, obejmują:
* Rodzaj operacji: Operacje wymagające znacznego cofnięcia lub manipulacji mięśniami częściej powodują resztkowy paraliż.
* Czas trwania operacji: Dłuższe operacje zwiększają ryzyko resztkowego paraliżu.
* Stosowanie wielu środków blokujących przewodnictwo nerwowo-mięśniowe: Stosowanie różnych środków blokujących przewodnictwo nerwowo-mięśniowe podczas operacji może zwiększać ryzyko resztkowego paraliżu.
* Nadmierne stosowanie środków blokujących przewodnictwo nerwowo-mięśniowe: Stosowanie większej niż zalecana dawki leków blokujących przewodnictwo nerwowo-mięśniowe zwiększa ryzyko resztkowego paraliżu.
* Szybkie odwrócenie blokady nerwowo-mięśniowej: Zbyt szybkie odwrócenie blokady nerwowo-mięśniowej może prowadzić do resztkowego paraliżu.
Czynniki ryzyka
Zidentyfikowano następujące czynniki ryzyka resztkowej blokady nerwowo-mięśniowej:
* Stosowanie długo działających środków blokujących przewodnictwo nerwowo-mięśniowe
* Długi czas trwania operacji
* Niska temperatura ciała
* Hipokaliemia
* Hipermagnezemia
* Zaburzenia nerwowo-mięśniowe
* Poważna choroba
* Otyłość
* Choroby wątroby
* Choroba nerek
* Interakcje leków
Znaczenie kliniczne
Porażenie szczątkowe ma znaczenie kliniczne, ponieważ może prowadzić do:
* Powikłania oddechowe: Resztkowy paraliż mięśni oddechowych może prowadzić do niedodmy, zapalenia płuc i niewydolności oddechowej.
* Długotrwała wentylacja mechaniczna: Resztkowy paraliż może wydłużyć potrzebę wentylacji mechanicznej, zwiększając ryzyko powikłań, takich jak zapalenie płuc związane z respiratorem.
* Zwiększone ryzyko upadków: Resztkowy paraliż kończyn dolnych może zwiększać ryzyko upadków, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku.
* Trudne odzwyczajanie od wentylacji mechanicznej: Resztkowy paraliż mięśni oddechowych może utrudniać odzwyczajanie pacjentów od wentylacji mechanicznej.
* Zwiększone ryzyko zachorowalności i śmiertelności: Pozostały paraliż może zwiększać ryzyko zachorowalności i śmiertelności u pacjentów poddawanych zabiegom chirurgicznym.
Zarządzanie
Leczenie resztkowego paraliżu obejmuje:
* Zapobieganie: Minimalizowanie czynników ryzyka resztkowego porażenia, w tym stosowanie krótko działających środków blokujących przewodnictwo nerwowo-mięśniowe, unikanie nadmiernych dawek i zapewnienie odpowiedniego odwrócenia blokady nerwowo-mięśniowej.
* Leczenie: Jeśli występuje resztkowe porażenie, należy je leczyć neostygminą lub innymi inhibitorami acetylocholinoesterazy.
Wniosek
Resztkowy paraliż jest potencjalnie poważnym powikłaniem blokady nerwowo-mięśniowej. Ważne jest, aby mieć świadomość czynników ryzyka wystąpienia porażenia resztkowego i podejmować kroki w celu zminimalizowania jego wystąpienia. Pozostały paraliż można skutecznie leczyć neostygminą lub innymi inhibitorami acetylocholinoesterazy.
