Czy Twój partner potrzebuje Mono, aby móc przekazać to Tobie?

Mono, znana również jako mononukleoza zakaźna, zwykle rozprzestrzenia się poprzez kontakt z zakażoną śliną, na przykład podczas całowania lub dzielenia się drinkami. Wirus wywołujący mono, wirus Epsteina-Barra (EBV), może również rozprzestrzeniać się poprzez kontakt z zakażoną krwią lub innymi płynami ustrojowymi.

Należy zauważyć, że wirus EBV jest bardzo powszechnym wirusem i wiele osób zostało nim zakażonych w którymś momencie życia. Jednak nie u każdego zakażonego wirusem EBV rozwinie się mono. U niektórych osób mogą wystąpić jedynie łagodne objawy lub nawet nie wystąpić żadne objawy, podczas gdy u innych mogą wystąpić poważniejsze objawy, takie jak zmęczenie, gorączka, ból gardła, obrzęk węzłów chłonnych i wysypka.

Aby przekazać mononupię innej osobie, musisz wydalić wirusa ze śliną lub innymi płynami ustrojowymi. Zwykle ma to miejsce w ostrej fazie choroby, która może trwać kilka tygodni. Jednak niektóre osoby mogą nadal rozsiewać wirusa przez miesiące, a nawet lata po wyzdrowieniu z mono.

Dlatego możliwe jest przeniesienie mononukleozy na partnera, nawet jeśli nie występują już objawy. Jednak ryzyko przeniesienia jest największe w ostrej fazie choroby.

Aby zmniejszyć ryzyko przeniesienia mononukleozy na partnera, ważne jest przestrzeganie zasad higieny, takich jak częste mycie rąk i unikanie dzielenia się napojami i przyborami kuchennymi. Powinieneś także unikać całowania partnera, gdy doświadczasz objawów mono. Jeśli obawiasz się przeniesienia mononukleozy na partnera, powinieneś porozmawiać ze swoim lekarzem.