Jakim lekiem może pomóc ratownik medyczny?

Jako ratownik medyczny zakres praktyki i możliwości podawania leków różnią się w zależności od protokołów stanowych i lokalnych. Ogólnie rzecz biorąc, ratownicy medyczni są upoważnieni do podawania określonych leków w ramach swojej praktyki i w określonych okolicznościach. Leki te zazwyczaj należą do następujących kategorii:

1. Leczenie bólu :

- Nieopioidowe leki przeciwbólowe:w celu łagodnego złagodzenia bólu można podawać takie jak aspiryna lub acetaminofen.

- Opioidowe leki przeciwbólowe:Niektóre opioidowe leki przeciwbólowe, takie jak morfina lub fentanyl, można podawać po odpowiednim przeszkoleniu i zastosowaniu protokołów leczenia silnego bólu.

2. Leki przeciwhistaminowe :

- Difenhydramina (Benadryl) jest powszechnie stosowana w leczeniu reakcji alergicznych, w tym anafilaksji, pod nadzorem lekarza.

3. Leki rozszerzające oskrzela :

- Albuterol (Proventil, Ventolin) może być stosowany w celu łagodzenia skurczu oskrzeli i wspomagania oddychania u pacjentów chorych na astmę.

4. Glukoza doustna :

- EMT mogą pomóc w doustnym podaniu glukozy w celu leczenia hipoglikemii (niskiego poziomu cukru we krwi), jeśli pacjent jest przytomny i może połykać.

5. Narcan (Nalokson) :

- Ratownicy medyczni przenoszą i mogą podawać nalokson (Narcan) w celu odwrócenia skutków przedawkowania opioidów.

6. Spodnie przeciwwstrząsowe (MAST) :

- Choć nie jest to lek, EMT może pomóc w zastosowaniu MAST w niektórych protokołach zarządzania wstrząsami.

7. Nitrogliceryna :

- W niektórych jurysdykcjach ratownicy medyczni mogą być upoważnieni do podawania nitrogliceryny pacjentom odczuwającym ból w klatce piersiowej sugerujący dławicę piersiową.

Należy pamiętać, że określone leki i protokoły różnią się w zależności od jurysdykcji i mogą podlegać zmianom w zależności od lokalnych przepisów i wytycznych systemu ratownictwa medycznego (EMS). Ratownicy medyczni są przeszkoleni w zakresie przestrzegania rygorystycznych procedur podawania leków, potwierdzania alergii pacjentów i skutecznej komunikacji z personelem medycznym w celu zapewnienia pacjentowi odpowiedniej opieki.