Dlaczego osoby z cechą sierpowatokrwinkową są odporne na malarię?

Osoby z cechą sierpowatokrwinkową, czyli chorobą heterozygotyczną, w której występuje jedna kopia prawidłowego genu beta-globiny i jedna kopia zmutowanego genu beta-globiny (odpowiedzialnego za anemię sierpowatokrwinkową), wykazują pewien stopień odporności na zakażenie malarią. Opór ten przypisuje się przede wszystkim zakłóceniom powodowanym przez czerwone krwinki w kształcie sierpa.

Oto dlaczego cecha sierpowatokrwinkowa zapewnia pewną ochronę przed malarią:

Zmieniony kształt czerwonych krwinek:U osób z cechą sierpowatokrwinkową około połowa ich czerwonych krwinek ma charakterystyczny sierpowaty kształt, gdy poziom tlenu jest niski. Te zdeformowane i sztywne komórki w kształcie sierpa są mniej podatne na inwazję i rozwój pasożytów malarii.

Upośledzony rozwój pasożytów:Specyficzny kształt sierpowatych czerwonych krwinek utrudnia wzrost i namnażanie się pasożytów malarii. Po wejściu do sierpowatej krwinki czerwonej pasożyty mają trudności z dojrzewaniem do gametocytów, czyli stadium zakaźnego pasożyta malarii przenoszonego przez ukąszenia komarów.

Zmniejszona adhezja:Czerwone krwinki w kształcie sierpa zmniejszają przyleganie do wyściółki naczyń krwionośnych, zapobiegając sekwestracji czerwonych krwinek zakażonych malarią w małych naczyniach włosowatych, szczególnie w mózgu, co przyczynia się do poważnych powikłań malarii.

Aktywacja układu odpornościowego:Obecność czerwonych krwinek w kształcie sierpa prowadzi do zwiększonego niszczenia czerwonych krwinek przez układ odpornościowy organizmu, uwalniając pewne mediatory odpornościowe i wywołując stan zapalny. Ta odpowiedź immunologiczna może odgrywać rolę w zwalczaniu infekcji malarią.

Należy zauważyć, że chociaż osoby z cechą anemii sierpowatokrwinkowej mogą wykazywać pewien stopień odporności na malarię, nie są one całkowicie odporne na tę chorobę. Nadal mogą zarazić się malarią, ale nasilenie i postęp infekcji mogą zostać zmniejszone. Co więcej, cecha sierpowatokrwinkowa nie jest powszechna we wszystkich populacjach, a jej częstotliwość różni się w zależności od położenia geograficznego. Zrozumienie rozmieszczenia populacji i częstości występowania cechy anemii sierpowatej może być ważne w strategiach kontroli i zapobiegania malarii.