Co to jest łuszczyca krostkowa?
Dokładna przyczyna łuszczycy krostkowej nie jest znana, jednak uważa się, że jest ona związana z dysfunkcją układu odpornościowego, która powoduje nadprodukcję niektórych białych krwinek, zwłaszcza neutrofili, które gromadzą się w skórze i uwalniają zapalne substancje chemiczne, które prowadzą do powstawania krost. . Uważa się, że w rozwoju łuszczycy krostkowej rolę odgrywają czynniki genetyczne i środowiskowe. Czynniki ryzyka obejmują historię łuszczycy w rodzinie, choroby autoimmunologiczne, palenie tytoniu, spożywanie alkoholu, niektóre leki, infekcje i stres.
Łuszczyca krostkowa charakteryzuje się nagłymi wybuchami małych, sterylnych, niezakaźnych krost, które rozwijają się na czerwonych i zapalnych obszarach skóry. Krosty te mogą pojawić się na dowolnej części ciała, ale powszechnie występują na dłoniach, podeszwach stóp, palcach rąk i nóg oraz w fałdach skórnych. Krosty zwykle pękają, pozostawiając obszary surowej, czerwonej i łuszczącej się skóry. W ciężkich przypadkach na skórze mogą pojawić się pęcherze i zmiany na dużych obszarach. Objawy mogą również obejmować gorączkę, dreszcze, ból stawów i zmęczenie.
Rozpoznanie łuszczycy krostkowej stawia się na podstawie objawów danej osoby, badania przedmiotowego i biopsji skóry w celu potwierdzenia diagnozy i wykluczenia innych chorób skóry o podobnych objawach.
Leczenie łuszczycy krostkowej ma na celu zmniejszenie stanu zapalnego, zapobieganie tworzeniu się nowych krost i poprawę wyglądu skóry. Możliwości leczenia obejmują leki stosowane miejscowo, takie jak kortykosteroidy i retinoidy, leki doustne, takie jak retinoidy podawane ogólnoustrojowo, metotreksat i cyklosporyna, a także leki biologiczne, które są lekami ukierunkowanymi na określone białka biorące udział w odpowiedzi immunologicznej. W ciężkich przypadkach może być konieczna hospitalizacja w celu opanowania objawów.
Łuszczyca krostkowa może być chorobą trudną w leczeniu, ale można ją kontrolować dzięki odpowiedniemu leczeniu. Osoby cierpiące na tę chorobę powinny ściśle współpracować ze swoim lekarzem, aby ustalić najlepszy plan leczenia i monitorować postępy.