Jaka jest odpowiedź immunologiczna organizmu na wirusy i bakterie?
Reakcja immunologiczna na wirusy
Kiedy wirus dostanie się do organizmu, układ odpornościowy rozpoczyna wielotorowy atak, aby wyeliminować najeźdźcę i zapobiec wywołaniu przez niego choroby. Pierwszą linią obrony jest fizyczna bariera skóry i błon śluzowych, która w pierwszej kolejności może zapobiec przedostawaniu się wirusów do organizmu. Jeśli wirusowi uda się przełamać tę barierę, następną linią obrony układu odpornościowego jest wrodzona odpowiedź immunologiczna.
Wrodzona odpowiedź immunologiczna to szybka, niespecyficzna odpowiedź na infekcję, w której pośredniczą różne komórki i cząsteczki. Należą do nich:
* Komórki NK: Komórki te potrafią rozpoznawać i zabijać komórki zakażone wirusem.
* Makrofagi: Komórki te pochłaniają i niszczą obce cząstki, w tym wirusy.
* Neutrofile: Komórki te to białe krwinki, które przyciągają miejsca zakażenia i mogą uwalniać toksyczne substancje chemiczne zabijające wirusy.
* Cytokiny: Białka te są wytwarzane przez komórki odpornościowe w odpowiedzi na infekcję i mogą pomóc w koordynowaniu odpowiedzi immunologicznej.
Jeśli wrodzona odpowiedź immunologiczna nie jest w stanie usunąć wirusa, następną linią obrony układu odpornościowego jest adaptacyjna odpowiedź immunologiczna. Adaptacyjna odpowiedź immunologiczna jest bardziej specyficzną odpowiedzią na infekcję, w której pośredniczą przeciwciała. Przeciwciała to białka wytwarzane przez limfocyty B, które mogą wiązać się ze specyficznymi antygenami na powierzchni wirusów. Kiedy przeciwciało wiąże się z antygenem, może zneutralizować wirusa i zapobiec infekowaniu komórek.
Adaptacyjna odpowiedź immunologiczna jest również odpowiedzialna za pamięć immunologiczną. Kiedy układ odpornościowy został wystawiony na działanie wirusa, „pamięta” wirusa i może wywołać szybszą i skuteczniejszą odpowiedź immunologiczną, jeśli wirus spotka się ponownie w przyszłości. Dlatego osoby zaszczepione przeciwko wirusowi są zwykle chronione przed zachorowaniem w przypadku ponownego kontaktu z wirusem.
Reakcja immunologiczna na bakterie
Odpowiedź układu odpornościowego na bakterie jest podobna do reakcji układu odpornościowego na wirusy. Pierwszą linią obrony jest fizyczna bariera skóry i błon śluzowych. Jeśli bakteriom uda się przełamać tę barierę, następną linią obrony układu odpornościowego jest wrodzona odpowiedź immunologiczna.
We wrodzonej odpowiedzi immunologicznej na bakterie pośredniczą różne komórki i cząsteczki, w tym:
* Neutrofile: Te białe krwinki są przyciągane do miejsc infekcji i mogą uwalniać toksyczne substancje chemiczne, które zabijają bakterie.
* Makrofagi: Komórki te pochłaniają i niszczą obce cząstki, w tym bakterie.
* Komórki NK: Komórki te potrafią rozpoznawać i zabijać komórki zakażone bakteriami.
* Cytokiny: Białka te są wytwarzane przez komórki odpornościowe w odpowiedzi na infekcję i mogą pomóc w koordynowaniu odpowiedzi immunologicznej.
Jeśli wrodzona odpowiedź immunologiczna nie jest w stanie usunąć bakterii, następną linią obrony układu odpornościowego jest adaptacyjna odpowiedź immunologiczna. Adaptacyjna odpowiedź immunologiczna na bakterie odbywa się za pośrednictwem przeciwciał i limfocytów T. Przeciwciała to białka wytwarzane przez limfocyty B, które mogą wiązać się ze specyficznymi antygenami na powierzchni bakterii. Kiedy przeciwciało wiąże się z antygenem, może zneutralizować bakterię i zapobiec infekowaniu komórek. Komórki T to białe krwinki, które mogą zabijać komórki zakażone bakteriami.
Adaptacyjna odpowiedź immunologiczna jest również odpowiedzialna za pamięć immunologiczną. Kiedy układ odpornościowy został wystawiony na kontakt z bakterią, „zapamiętuje” ją i może wywołać szybszą i skuteczniejszą odpowiedź immunologiczną, jeśli bakteria spotka się ponownie w przyszłości. Dlatego osoby zaszczepione przeciwko bakteriom są zwykle chronione przed zachorowaniem w przypadku ponownego kontaktu z bakterią.
