Jak żołnierze podczas I wojny światowej zachorowali na czerwonkę?

Żołnierze biorący udział w I wojnie światowej zapadli na czerwonkę w wyniku spożycia skażonej żywności lub wody. Okopy, w których żyli i walczyli żołnierze, często były zalewane wodą, która zanieczyszczała się odchodami ludzkimi i zwierzęcymi. Woda ta często była jedynym źródłem wody pitnej dla żołnierzy i nie mieli oni możliwości jej oczyszczenia. Ponadto żywność dostarczana żołnierzom była często źle przygotowana i przechowywana, a także była źródłem skażenia. Połączenie skażonej żywności i wody doprowadziło do dużej częstości występowania czerwonki wśród żołnierzy.

Dyzenteria to choroba biegunkowa, która może powodować poważne odwodnienie, zaburzenia równowagi elektrolitowej i niedożywienie. Nieleczona może prowadzić do śmierci. Objawy czerwonki obejmują gorączkę, ból brzucha i krwawą biegunkę. Chorobę można leczyć antybiotykami, ale podczas I wojny światowej nie były one powszechnie dostępne. W rezultacie wielu żołnierzy, którzy zachorowali na czerwonkę, zmarło z powodu tej choroby.