Jakie były warunki zdrowotne zwykłego żołnierza piechoty podczas I wojny światowej?

Stopa do wykopu

Stopa okopowa była powszechną i wyniszczającą chorobą, która dotknęła tysiące żołnierzy podczas pierwszej wojny światowej. Stopa okopowa, spowodowana długotrwałym narażeniem na mokre i niehigieniczne warunki, prowadziła do silnego bólu, obrzęku i uszkodzenia tkanek stóp. W skrajnych przypadkach czasami konieczne były amputacje.

Odmrożenie

Wojna w okopach doprowadziła do powszechnego narażenia na silne zimno, które mogło spowodować odmrożenia, powodując uszkodzenie skóry i leżących pod nią tkanek.

Czerwonka

Dyzenteria, bakteryjna infekcja jelit, stanowiła poważne zagrożenie dla zdrowia w okopach ze względu na złe warunki sanitarne. Czerwonka powodowała ciężką biegunkę, odwodnienie, a czasami śmierć.

Tyfus

Dur brzuszny, infekcja bakteryjna przenoszona przez skażoną żywność i wodę, był powszechny wśród żołnierzy w niehigienicznych warunkach okopów. Dur brzuszny może powodować wysoką gorączkę, wymioty, biegunkę, a w ciężkich przypadkach śmierć.

Wstrząs Shell

Wstrząs muszelkowy, obecnie znany jako zespół stresu pourazowego (PTSD), był powszechny wśród żołnierzy, którzy doświadczyli intensywnego i długotrwałego stresu podczas wojny w okopach. Objawy obejmowały lęk, depresję, koszmary senne i retrospekcje.