Jaki jest utylitarny pogląd na designerskie dzieci?

Utylitaryzm to teoria etyczna, która utrzymuje, że najlepszym działaniem moralnym jest takie, które maksymalizuje użyteczność (tj. ogólny dobrostan lub szczęście) dla wszystkich dotkniętych nim jednostek. Z utylitarnego punktu widzenia tworzenie i wykorzystywanie dzieci od projektantów może być postrzegane jako moralnie dopuszczalne, a nawet pożądane, w zależności od konkretnych okoliczności i wyników każdego przypadku.

Oto kilka czynników, które utylitarysta może wziąć pod uwagę, oceniając etykę designerskich dzieci:

1. Ogólne samopoczucie: Utylitaryzm koncentruje się na maksymalizacji ogólnego dobrostanu, zatem podstawową kwestią jest to, czy zaprojektowane dzieci doprowadzą do wzrostu netto szczęścia i dobrostanu zaangażowanych jednostek i społeczeństwa jako całości. Może to obejmować takie czynniki, jak poprawa zdrowia, większe możliwości i mniejsze cierpienie.

2. Autonomia i zgoda: Utylitaryzm ceni także indywidualną autonomię i zdolność dokonywania wyborów. Należy zatem szanować zgodę i preferencje przyszłych rodziców i potencjalnych dzieci (kiedy osiągną odpowiedni wiek). Obejmuje to prawo do wyboru, czy korzystać z technologii genetycznych, czy też nie, oraz do wybranych konkretnych cech lub cech.

3. Sprawiedliwość społeczna i równość: Utylitaryzm stara się promować sprawiedliwość i równe szanse dla wszystkich. Dlatego też konieczne byłoby rozważenie, czy designerskie dzieci mogą prowadzić do zwiększenia nierówności społecznych lub pogłębienia istniejących dysproporcji. Należy podjąć środki w celu zapewnienia dostępności i równości korzyści płynących z technologii genetycznych dla wszystkich warstw społeczeństwa.

4. Konsekwencje długoterminowe: Utylitaryzm zakłada długoterminowe spojrzenie na konsekwencje działań. Ważne byłoby rozważenie potencjalnego, długoterminowego wpływu dzieci projektantów na pulę genową, różnorodność ludzką i przyszłość społeczeństwa jako całości. Obejmuje to ocenę niezamierzonych konsekwencji i potencjalnych zagrożeń związanych z modyfikacjami genetycznymi.

5. Sposoby alternatywne: Utylitaryzm rozważa również, czy istnieją alternatywne sposoby osiągnięcia takich samych lub lepszych wyników bez uciekania się do designerskich dzieci. Na przykład inwestowanie w kompleksowe systemy opieki zdrowotnej, edukacji i wsparcia społecznego mogłoby potencjalnie rozwiązać wiele problemów, jakie niektórzy ludzie mają w związku z dziećmi projektantów.

Na podstawie tych rozważań utylitarysta mógłby stwierdzić, że zaprojektowane dzieci są etycznie akceptowalne w pewnych sytuacjach, na przykład w celu zapobiegania poważnym chorobom lub niepełnosprawności lub w celu uwydatnienia pewnych cech uważanych za korzystne dla jednostek i społeczeństwa. Jednakże podkreślałyby również znaczenie zabezpieczeń chroniących prawa jednostki, promujących sprawiedliwość społeczną i łagodzących wszelkie potencjalne negatywne konsekwencje.

Warto zauważyć, że utylitaryzm to tylko jedna z ram etycznych rozważań nad etyką designerskich dzieci. Różne teorie i perspektywy etyczne mogą prowadzić do różnych wniosków. Ostatecznie ocena etyczna projektantów jest kwestią złożoną i wieloaspektową, wymagającą dokładnego rozważenia i dyskursu publicznego z udziałem różnych interesariuszy.