W opiece nad osobami starszymi Jaka jest różnica pomiędzy rozmową motywującą a podejściem opartym na przymusie?
Rozmowa motywacyjna i podejście oparte na przymusie to dwie wyraźnie różne strategie stosowane w opiece nad osobami starszymi, aby zachęcić do pozytywnej zmiany zachowania. Oto kluczowe różnice między nimi:
1. Podejście:
- Rozmowa motywacyjna to podejście skoncentrowane na kliencie, którego celem jest prowadzenie jednostek w kierunku dokonywania własnych wyborów i zmian. Koncentruje się na zrozumieniu perspektywy, przekonań i motywacji danej osoby, a nie na dyktowaniu, co powinna zrobić.
- Podejście oparte na przymusie z drugiej strony wiąże się z użyciem siły, gróźb lub kar, aby zmusić jednostki do podporządkowania się pożądanym zachowaniom lub decyzjom. Lekceważy autonomię i osobiste preferencje danej osoby.
2. Szacunek dla autonomii:
- Rozmowa motywacyjna wysoko ceni autonomię jednostki. Doradca stara się zrozumieć motywacje, obawy i wartości danej osoby oraz pomaga jej odkryć własne powody do wprowadzenia pozytywnych zmian.
- Podejście oparte na przymusie często lekceważy autonomię danej osoby i może wymagać pominięcia jej życzeń lub preferencji w celu osiągnięcia zgodności.
3. Współpraca i wzmacnianie pozycji:
- Rozmowa motywacyjna kładzie nacisk na współpracę i wzmacnianie pozycji. Doradca współpracuje z daną osobą, oferując wskazówki i wsparcie, jednocześnie pozwalając jej przejąć odpowiedzialność za swoje decyzje i działania.
- Podejście oparte na przymusie oddaje władzę w ręce doradcy lub autorytetu, minimalizując zaangażowanie jednostki w podejmowanie decyzji.
4. Rozwiązanie problemu oporu i ambiwalencji:
- Rozmowa motywacyjna przyznaje, że jednostki mogą mieć mieszane uczucia lub ambiwalencję co do zmiany zachowania. Doradca stosuje strategie takie jak refleksyjne słuchanie i empatia, aby poznać obawy danej osoby i pomóc jej rozwiązać ambiwalencję.
- Podejście oparte na przymusie często lekceważy opór lub ambiwalencję i nalega na podporządkowanie się, nie zajmując się podstawowymi przyczynami niechęci danej osoby do zmian.
5. Długoterminowa skuteczność:
- Rozmowa motywacyjna ma na celu długoterminową, trwałą zmianę zachowania poprzez pomaganie jednostkom w rozwijaniu wewnętrznej motywacji i samostanowienia.
- Podejście oparte na przymusie chociaż może zapewnić natychmiastowe zastosowanie się do zaleceń, często nie sprzyja długoterminowej zmianie zachowania, ponieważ nie uwzględnia przyczyn leżących u podstaw zachowania danej osoby.
W opiece nad osobami starszymi wywiad motywacyjny jest ogólnie uważany za bardziej skuteczne i pełne szacunku podejście, ponieważ jest zgodne z zasadami opieki skoncentrowanej na osobach starszych, które kładą nacisk na autonomię, godność i wybór.
