Jak powstała organizacja hospicyjna?

Ruch hospicyjny ma swoje korzenie w IV wieku, kiedy to Kościół katolicki założył pierwsze szpitale lub hospicja, głównie w celu opieki nad biednymi podróżnikami. W średniowieczu liczne instytucje religijne i świeckie zapewniały opiekę do końca życia chorym, rannym i umierającym, a wiele takich hospicjów było przy klasztorach. Dopiero w XIX wieku nowe zainteresowanie wzbudziło kilku przywódców społecznych i religijnych, w tym:

- Florence Nighingale założyła „Dom dla umierających biedaków” w Londynie w Anglii, znany ze swojego spokojnego i godnego otoczenia.

- Marie Curie, fizyk i chemik, która była pionierką badań nad radioaktywnością i założyła pierwszy instytut radowy, również opowiadała się za współczującą opieką u schyłku życia.

- Cicely Saunders, brytyjska lekarka i pracownica socjalna, jest powszechnie uznawana za jedną z założycielek współczesnego ruchu hospicyjnego. Jej podejście do zapewniania opieki terminalnej skupiało się na modelu holistycznym i pełnym współczucia, który kładł nacisk na łagodzenie bólu, wsparcie emocjonalne i godność umierającego.