Jak wyglądała opieka medyczna podczas wojny secesyjnej?

Placówki medyczne podczas wojny secesyjnej były często przepełnione, brakowało personelu i brakowało im podstawowych artykułów. Wiele szpitali znajdowało się w kościołach, szkołach i innych budynkach użyteczności publicznej, które nie były przeznaczone do opieki medycznej. Ranni byli często leczeni w niehigienicznych warunkach i istniało duże ryzyko infekcji.

Chirurdzy mieli ograniczoną wiedzę na temat znieczulenia i techniki sterylności i często wykonywali amputacje i inne poważne operacje bez żadnego złagodzenia bólu. Śmiertelność w szpitalach wojny secesyjnej była niezwykle wysoka, a wielu żołnierzy zmarło z powodu infekcji, chorób lub powikłań pooperacyjnych.

Niektóre z najczęstszych schorzeń leczonych w szpitalach wojny secesyjnej obejmowały:

* Rany postrzałowe

*amputacje

* złamania

* pali się

* biegunka

* czerwonka

* zapalenie płuc

* tyfus

* ospa

* odra

Podczas wojny domowej Armia Unii stworzyła system szpitali polowych, które znajdowały się w pobliżu linii frontu. Szpitale te zapewniały rannym segregację i opiekę doraźną, a także pomogły zmniejszyć śmiertelność. Szpitale unijne były również lepiej zaopatrzone i obsadzone niż szpitale Konfederacji, a także miały wyższy wskaźnik przeżywalności.

Po wojnie domowej wnioski wyciągnięte z konfliktu doprowadziły do ​​poprawy opieki medycznej zarówno w wojsku, jak i w szpitalach cywilnych.