Kim byli pierwsi teoretycy pielęgniarstwa?

Historia teorii pielęgniarstwa sięga XIX wieku, kiedy Florence Nightingale położyła podwaliny pod nowoczesne pielęgniarstwo dzięki swojej pracy nad edukacją pielęgniarską i opieką nad pacjentem. Inni teoretycy wczesnego pielęgniarstwa obejmują:

Dorothea Orem, która opracowała teorię deficytu samoopieki w pielęgniarstwie, która koncentruje się na zdolności jednostki do wykonywania czynności związanych z samoopieką.

Imogene King, która opracowała Teorię Osiągnięcia Celu, która podkreśla wagę wyznaczania celów i ich osiągania w świadczeniu opieki pielęgniarskiej.

Virginia Henderson, autorka Teorii Potrzeb, która identyfikuje 14 podstawowych potrzeb człowieka, w zaspokajaniu których pielęgniarki mogą pomóc pacjentom.

Jean Watson, twórca Teorii Opieki nad Człowiekiem, która podkreśla znaczenie opieki nad człowiekiem jako całości, a nie tylko leczenia choroby.

Ida Jean Orlando, autorka Dyscypliny Procesu Pielęgniarskiego, czyli systematycznego podejścia do opieki pielęgniarskiej, skupiającej się na potrzebach i doświadczeniach pacjenta.

Hildegarda Peplau, twórczyni Teorii Relacji Interpersonalnych, która podkreśla znaczenie relacji pielęgniarka-pacjent w sprawowaniu opieki pielęgniarskiej.

Ci pierwsi teoretycy pielęgniarstwa wnieśli znaczący wkład w rozwój zawodu pielęgniarki. Ich praca wpłynęła na sposób, w jaki pielęgniarki myślą o pielęgniarstwie i praktykują je dzisiaj.