Jakie są skutki pielęgnacyjne szczepień przeciw tężcowi?

Konsekwencje pielęgniarskie szczepień przeciw tężcowi obejmują:

- Oceń historię szczepień pacjenta i zidentyfikuj wszelkie przeciwwskazania do szczepionki przeciw tężcowi. Szczepionki przeciw tężcowi nie należy podawać osobom, u których w przeszłości występowały ciężkie reakcje alergiczne na którykolwiek składnik szczepionki, w tym na tiomersal.

- Podaj szczepionkę przeciw tężcowi zgodnie z zalecanym harmonogramem. Szczepionkę przeciw tężcowi podaje się zazwyczaj w serii trzech zastrzyków, przy czym pierwsze dwa zastrzyki podaje się w odstępie 4 do 8 tygodni, a trzeci zastrzyk podaje się w odstępie 6 do 12 miesięcy po drugim zastrzyku. Zaleca się podawanie dawek przypominających szczepionki co 10 lat.

- Edukuj pacjenta o potencjalnych skutkach ubocznych szczepionki przeciw tężcowi. Częste działania niepożądane szczepionki przeciw tężcowi obejmują ból, zaczerwienienie i obrzęk w miejscu wstrzyknięcia, a także gorączkę, ból głowy i bóle mięśni. Poważne działania niepożądane szczepionki są rzadkie, ale mogą obejmować anafilaksję i zespół Guillain-Barré.

- Zachęć pacjenta, aby zwrócił się o pomoc lekarską, jeśli po otrzymaniu szczepionki przeciw tężcowi wystąpią u niego jakiekolwiek poważne skutki uboczne.

- Monitoruj pacjenta pod kątem oznak i objawów zakażenia tężcem, które obejmują:

- Sztywność szczęki (szczękowa)

- Trudności w połykaniu

- Sztywność szyi i pleców

- Bolesne skurcze mięśni

- Pocenie się

- Gorączka

- Lęk

- Ból głowy

- Ślinienie się

-Trudności w oddychaniu

- Zapewnij edukację w zakresie opatrywania ran i zapobiegania infekcjom, jeśli pacjent ma ranę, która może być narażona na zakażenie tężcem. Zarodniki tężca mogą przedostać się do organizmu przez każdy rodzaj rany, ale najczęściej są związane z ranami kłutymi, głębokimi ranami szarpanymi i oparzeniami. Właściwe opatrywanie ran i profilaktyka tężca mogą pomóc w zapobieganiu zakażeniu tężcem.

- Zgłaszaj wszelkie przypadki zakażenia tężcem lokalnemu wydziałowi zdrowia. Tężec jest chorobą podlegającą zgłoszeniu, a zgłaszanie przypadków pomaga śledzić częstość występowania tej choroby i identyfikować obszary, w których poziom zaszczepienia jest niski.