Co to jest zaburzenie schizoafektywne?

Zaburzenie schizoafektywne to choroba psychiczna charakteryzująca się połączeniem objawów schizofrenii i zaburzeń nastroju. Osoby cierpiące na zaburzenie schizoafektywne doświadczają okresów manii, depresji i psychozy, które obejmują urojenia, halucynacje oraz zdezorganizowaną mowę lub zachowanie.

Objawy schizofrenii:

* Urojenia:Są to utrwalone, fałszywe przekonania, które nie mają oparcia w rzeczywistości, nawet jeśli danej osobie przedstawiono dowody, które temu zaprzeczają.

* Halucynacje:Są to doświadczenia zmysłowe, które pojawiają się przy braku jakiegokolwiek bodźca zewnętrznego. Mogą obejmować widzenie, słyszenie, wąchanie lub odczuwanie rzeczy, których nie ma.

* Mowa zdezorganizowana:odnosi się do mowy trudnej do zrozumienia ze względu na niespójną lub nieistotną treść, słabą strukturę lub szybkie lub wolne tempo mówienia.

* Zachowanie zdezorganizowane:obejmuje to zachowanie destrukcyjne, niewłaściwe lub dziwaczne. Może objawiać się impulsywnymi lub nieprzewidywalnymi działaniami, zachowaniem dziecinnym, nadmiernym pobudzeniem lub wycofaniem.

* Objawy negatywne:Odnoszą się do ograniczenia lub utraty normalnego funkcjonowania i mogą obejmować brak ekspresji emocjonalnej, ograniczone interakcje społeczne, obniżoną motywację lub złą higienę.

Objawy zaburzeń nastroju:

* Mania:Jest to okres podwyższonego nastroju, zwiększonej aktywności i zmniejszonej potrzeby snu. Osoby doświadczające manii mogą czuć się euforyczne, rozmowne i energiczne, ale mogą też stać się drażliwe, niespokojne i impulsywne.

* Depresja:Jest to okres obniżonego nastroju, zmniejszonego zainteresowania zajęciami i utraty energii. Osoby cierpiące na depresję mogą czuć się smutne, beznadziejne i bezwartościowe, mogą mieć problemy ze snem, jedzeniem i koncentracją.

Dokładna przyczyna zaburzeń schizoafektywnych nie jest znana, ale uważa się, że jest to spowodowane kombinacją czynników genetycznych, środowiskowych i psychologicznych. Zaburzenie schizoafektywne jest zwykle rozpoznawane w późnym okresie dojrzewania lub wczesnej dorosłości i występuje częściej u kobiet niż u mężczyzn.

Leczenie zaburzeń schizoafektywnych zazwyczaj obejmuje leczenie farmakologiczne i psychoterapię. Leki takie jak leki przeciwpsychotyczne i przeciwdepresyjne stosuje się w celu kontrolowania objawów psychozy i zaburzeń nastroju, natomiast psychoterapia pomaga pacjentom nauczyć się radzić sobie z objawami i poprawić ogólne funkcjonowanie.