Co zmieniło się w wytycznych aha 2010 dotyczących resuscytacji krążeniowo-oddechowej?

Zmiany w wytycznych American Heart Association (AHA) z 2010 r. dotyczących resuscytacji krążeniowo-oddechowej

Wytyczne AHA dotyczące resuscytacji krążeniowo-oddechowej z 2010 r. wprowadziły kilka istotnych zmian w porównaniu z poprzednimi wytycznymi z 2005 r. Oto niektóre z kluczowych zmian:

1. Wprowadzono RKO bez użycia rąk:

W przypadku osób, które nie zostały przeszkolone w zakresie pełnej resuscytacji krążeniowo-oddechowej, zalecono przejście z wykonywania wyłącznie oddechów ratowniczych na wykonywanie ciągłych uciśnięć klatki piersiowej (RKO z użyciem rąk). Ta uproszczona metoda miała na celu ułatwienie osobom postronnym zapamiętania i wykonania RKO w przypadku zatrzymania krążenia.

2. Większy nacisk na kompresję:

Wytyczne z 2010 roku przesunęły nacisk z równego nacisku na oddechy i uciśnięcia klatki piersiowej na skupienie się w większym stopniu na uciśnięciach klatki piersiowej. Nowym zaleceniem było wykonywanie uciśnięć z częstotliwością 100–120 uderzeń na minutę i minimalizowanie przerw spowodowanych zapewnianiem oddechów lub sprawdzaniem tętna.

3. Zmiana stosunku uciśnięć do wentylacji:

Podczas gdy poprzednie wytyczne zalecały u dorosłych wykonywanie naprzemiennie 30 uciśnięć klatki piersiowej i 2 oddechów, wytyczne z 2010 r. ograniczały liczbę wymaganych oddechów. Nowym zaleceniem dla przeszkolonych pracowników służby zdrowia było wykonywanie ciągłych uciśnięć klatki piersiowej i dostarczania ofierze jednego oddechu co 6 sekund, co dałoby stosunek uciśnięć klatki piersiowej do wentylacji wynoszący 30:2.

4. Ograniczone znaczenie kontroli tętna:

W wytycznych uznano, że wyczuwanie tętna w przypadku zatrzymania krążenia nie dostarcza jednoznacznych informacji. Przeszkoleni pracownicy służby zdrowia wykonujący RKO w ramach zaawansowanej opieki medycznej musieli sprawdzać tętno co 5 cykli (dwie minuty) RKO, gdy inny ratownik był natychmiast dostępny i przygotowany do kontynuowania lub rozpoczęcia uciśnięć klatki piersiowej. W tej zmianie priorytetem było ciągłe uciskanie klatki piersiowej.

5. Większy nacisk na wczesną i skuteczną defibrylację:

W zaktualizowanych wytycznych podkreślono znaczenie wczesnej defibrylacji. W przypadku ofiar, u których podejrzewa się zatrzymanie krążenia lub które były jego świadkami, podkreślili korzyści wynikające z wczesnego dostępu do defibrylatorów i szybkiego dostarczenia wyładowań przed rozpoczęciem ręcznej RKO.

6. Zmiany w RKO u dzieci i niemowląt:

Wytyczne z 2010 roku obejmowały modyfikacje konkretnych technik wykonywania RKO u dzieci, niemowląt i noworodków. Stosunek uciśnięć do oddechów u dziecka wynosił 30 uciśnięć do 2 oddechów wykonywanych przez jednego ratownika. Dodano także aktualizacje dotyczące czasu i sposobu podawania oddechów oraz konkretnych różnic w prowadzeniu RKO w zależności od stanu pacjenta i grup wiekowych.

Należy zauważyć, że to tylko kilka przykładów kluczowych zmian w Wytycznych AHA 2010 dotyczących resuscytacji krążeniowo-oddechowej. Aby zapewnić dokładne i bezpieczne praktyki, osoby zaangażowane w opiekę w nagłych przypadkach powinny przejść formalne szkolenie i zapoznać się z najnowszymi oficjalnymi wytycznymi.