Jaki jest jeden z głównych problemów semantycznych związanych z używaniem lunatykowania jako obrony przed morderstwem?

Jednym z głównych problemów semantycznych związanych z używaniem lunatykowania jako obrony przed morderstwem jest możliwość symulowania .

Symulowanie odnosi się do celowego wywoływania fałszywych lub wyolbrzymionych objawów fizycznych lub psychicznych w celu uzyskania korzyści zewnętrznej, takiej jak uniknięcie kary lub uzyskanie odszkodowania. W przypadku lunatykowania oskarżony może twierdzić, że lunatykował w chwili morderstwa, aby uniknąć odpowiedzialności karnej. Jednakże ustalenie, czy oskarżony rzeczywiście lunatykuje, czy też udaje, może być trudne. Dzieje się tak dlatego, że lunatykowanie nie jest dobrze zdefiniowanym stanem i nie ma jasnego konsensusu co do tego, co stanowi lunatykowanie. W rezultacie ławie przysięgłych może być trudno ustalić, czy oskarżony rzeczywiście lunatykuje, czy też po prostu udaje lunatyka, aby uniknąć kary.

Kolejnym problemem semantycznym związanym z używaniem lunatykowania jako obrony przed morderstwem jest fakt, że lunatykowanie nie zawsze jest uważane za pełną obronę . W niektórych jurysdykcjach lunatykowanie może być uważane za czynnik łagodzący, który może zmniejszyć karę oskarżonego, ale nie zawsze jest uważane za pełną obronę. Dzieje się tak, ponieważ lunatykowanie nie jest uważane za pełną wymówkę do zachowań przestępczych. Osoba lunatyku może nadal ponosić odpowiedzialność za swoje czyny, jeśli miała świadomość, że lunatykuje i mogła zapobiec swoim działaniom.