Co jako pierwsze skłoniło pracowników służby zdrowia do wdrożenia praktyk antyseptycznych rąk?

Ignaz Semmelweis, węgierski lekarz pracujący w Wiedniu w latach czterdziestych XIX wieku, jest powszechnie uważany za pioniera we wdrażaniu praktyk antyseptycznych do rąk. Semmelweis zauważyła, że ​​śmiertelność kobiet rodzących w szpitalu położniczym była znacznie wyższa niż w poradni prowadzonej przez położną. Postawił hipotezę, że przyczyną dużej śmiertelności jest coś w środowisku szpitalnym i uważał, że choroba rozprzestrzenia się za pośrednictwem rąk lekarzy i pielęgniarek.

Aby przetestować swoją hipotezę, Semmelweis wprowadził obowiązkowy protokół mycia rąk roztworem chloru. Poinstruował lekarzy i pielęgniarki, aby przed badaniem każdego pacjenta umyli ręce chlorowanym roztworem. W rezultacie śmiertelność w szpitalu położniczym dramatycznie spadła, co potwierdza jego teorię.

Ustalenia i zalecenia Semmelweisa spotkały się początkowo z oporem jego kolegów, którzy sceptycznie odnosili się do poglądu, że ich ręce mogą być źródłem infekcji. Jednak z biegiem czasu znaczenie higieny rąk zyskało uznanie, a praktyki mycia rąk stały się istotnym elementem środków zapobiegania infekcjom w placówkach opieki zdrowotnej.