Co to jest badanie wtórne w zakresie pierwszej pomocy?

W ramach pierwszej pomocy badanie wtórne to systematyczna i szczegółowa ocena poszkodowanego po przeprowadzeniu wstępnych działań ratujących życie (oględziny podstawowe i resuscytacja) i ustabilizowaniu się stanu poszkodowanego. Badanie główne koncentruje się na stanach krytycznych, zagrażających życiu, które wymagają natychmiastowej uwagi, natomiast badanie wtórne ma na celu identyfikację i leczenie wszelkich innych urazów lub schorzeń, które mogą nie być od razu widoczne, ale mogą potencjalnie mieć wpływ na zdrowie i samopoczucie ofiary.

Badanie wtórne obejmuje badanie ofiary od stóp do głów, sprawdzanie oznak i objawów różnych urazów i schorzeń. Zwykle obejmuje następujące kroki:

- Historia medyczna: Uzyskaj informacje na temat przeszłej historii medycznej ofiary, alergii, aktualnie przyjmowanych leków i wszelkich istotnych schorzeń. Informacje te mogą pomóc w identyfikacji potencjalnych czynników ryzyka i pomóc w dalszej ocenie i leczeniu.

- Oznaki życiowe: Sprawdź i zapisz parametry życiowe poszkodowanego, w tym tętno, oddechy, ciśnienie krwi i temperaturę. Odchylenia od normalnych zakresów mogą wskazywać na podstawowe schorzenia.

- Głowa i twarz: Sprawdź głowę i twarz pod kątem urazów, deformacji lub tkliwości. Sprawdź, czy nie występują oznaki krwawienia, obrzęku, siniaków, skaleczeń lub stłuczeń. Delikatnie omacuj czaszkę, szukając wgłębień lub grudek, które mogą wskazywać na złamanie.

- Szyja: Oceń szyję pod kątem tkliwości, bólu lub trudności w połykaniu. Sprawdź, czy nie ma deformacji lub nieprawidłowego ułożenia, które mogłoby wskazywać na uszkodzenie kręgosłupa. Wykonaj delikatny test zakresu ruchu, aby ocenić stabilność szyi.

- Klatka i płuca: Sprawdź klatkę piersiową pod kątem wszelkich deformacji, asymetrii lub ruchów paradoksalnych (ruch w kierunku przeciwnym do normalnego oddychania). Słuchaj płuc za pomocą stetoskopu pod kątem nieprawidłowych dźwięków oddechowych, takich jak świszczący oddech, trzeszczenia lub rzężenia, które mogą wskazywać na problemy z oddychaniem.

- Brzuch: Zbadaj brzuch pod kątem tkliwości, bólu, siniaków lub wzdęć. Delikatnie masuj brzuch, zwracając uwagę na miejscową tkliwość lub ucisk (dobrowolne skurcze mięśni w celu ochrony uszkodzonego obszaru).

- Miednica: Sprawdź miednicę pod kątem tkliwości, bólu lub niestabilności. Delikatnie ściśnij grzebień biodrowy (kości biodrowe) i spojenie łonowe (staw z przodu miednicy), aby ocenić możliwe złamania.

- Kończyny: Sprawdź kończyny pod kątem wszelkich deformacji, złamań, skręceń lub zwichnięć. Sprawdź tętno, czucie i ruch w każdej kończynie. Oceń, czy nie występują objawy zespołu ciasnoty przedziałowej (zwiększone ciśnienie w przedziale mięśniowym), które mogą objawiać się bólem, obrzękiem i osłabieniem czucia.

- Ocena neurologiczna: Dokonaj krótkiej oceny neurologicznej, obejmującej sprawdzenie poziomu świadomości poszkodowanego, rozmiaru i reaktywności źrenic, orientacji co do czasu, miejsca i osoby oraz ewentualnych ogniskowych deficytów neurologicznych (takich jak osłabienie lub paraliż po jednej stronie ciała).

- Ocena psychospołeczna: Weź pod uwagę stan emocjonalny ofiary i potrzeby wsparcia. Jeśli to konieczne, udziel pierwszej pomocy psychologicznej i upewnij się, że poszkodowany czuje się bezpieczny i spokojny.

Podczas drugiego badania ważne jest, aby przekazać wnioski i wątpliwości innym pracownikom służby zdrowia zaangażowanym w opiekę nad pacjentem oraz ustalić priorytety leczenia w oparciu o ogólny stan poszkodowanego oraz ciężkość jego obrażeń lub schorzeń.