Gdzie i kiedy wynaleziono pierwsze okulary dwuogniskowe i jak zmieniły się od czasu założenia pary?

Pierwsze okulary dwuogniskowe zostały wynalezione w Stanach Zjednoczonych pod koniec XVIII wieku. Zostały stworzone przez Benjamina Franklina, który był drukarzem, naukowcem i mężem stanu. Franklin miał już ponad 70 lat, kiedy wynalazł okulary dwuogniskowe i odkrył, że ma trudności z widzeniem zarówno obiektów bliskich, jak i dalekich. Postanowił spróbować użyć dwóch par okularów, jednej do czytania i jednej do widzenia na odległość, ale stwierdził, że przełączanie się między nimi jest niewygodne. Następnie wpadł na pomysł stworzenia pary okularów, które miałyby dwie różne recepty, jedną do czytania i jedną do widzenia na odległość.

Dwuogniskowe Franklina składały się z dwóch soczewek połączonych ze sobą metalową ramką. Górna soczewka służyła do widzenia na odległość, a dolna do czytania. Soczewki ustawiono w taki sposób, aby soczewka do czytania znajdowała się przed źrenicą, gdy użytkownik patrzył w dół, a soczewka do dali znajdowała się przed źrenicą, gdy użytkownik patrzył na wprost.

Okulary dwuogniskowe szybko stały się popularne i od tego czasu pozostają jednym z najpopularniejszych typów soczewek korekcyjnych. Na przestrzeni lat ulegały pewnym zmianom, ale podstawowy projekt pozostał ten sam. Nowoczesne soczewki dwuogniskowe są zwykle wykonane z tworzywa sztucznego lub szkła i można je powlekać różnymi wykończeniami, aby poprawić ich trwałość i odporność na zarysowania.

Okulary dwuogniskowe są nadal popularnym wyborem wśród osób potrzebujących korekcji wzroku zarówno do bliży, jak i do dali. Obecnie dostępne są jednak inne opcje, takie jak soczewki progresywne i wieloogniskowe soczewki kontaktowe. Soczewki progresywne są podobne do soczewek dwuogniskowych, ale charakteryzują się stopniowym przejściem między korekcją widzenia do bliży i dali, co eliminuje widoczną linię oddzielającą obie soczewki w okularach dwuogniskowych. Dostępne są również wieloogniskowe soczewki kontaktowe, które zapewniają korekcję widzenia do bliży, dali i odległości pośrednich.