Czym jest akupunktura japońska?

akupunktura japońska (鍼灸, Shinkyu) – tradycyjny system medyczny Azji Wschodniej, praktykowany we wszystkich kulturach Azji Wschodniej. Choć najbardziej kojarzona z tradycyjną medycyną chińską (TCM), japońska akupunktura znacznie ewoluowała od pierwotnego chińskiego podejścia.

Już w III wieku lekarze w Japonii zaczęli różnicować się od chińskiej akupunktury. Ta wczesna japońska akupunktura, nazywana Hari, obejmowała unikalne ramy teoretyczne podkreślające znaczenie brzucha, koncepcję „Hara” i stosowanie moxiterapii.

Jedną z zauważalnych różnic między japońską akupunkturą a TCM jest skupienie się na badaniu palpacyjnym. W TCM akupunkturzysta w dużej mierze opiera się na diagnostyce wzrokowej, takiej jak obserwacja języka i cery twarzy pacjenta, aby określić odpowiednie punkty akupunkturowe. Z kolei japońscy akupunkturzyści kładą większy nacisk na badanie palpacyjne, czyli badanie ciała pacjenta pod kątem subtelnych zmian temperatury, tekstury i oporu. Dzięki temu mogą zidentyfikować najskuteczniejsze punkty akupunktury dla konkretnego pacjenta.

Kolejną różnicą między akupunkturą japońską a TCM jest zastosowanie różnych technik akupunktury. Japońscy akupunkturzyści często używają cieńszych igieł niż te stosowane w TCM i wprowadzają je płytiej. Zwykle stosują również delikatniejszą technikę igłowania, która rzadziej powoduje ból lub dyskomfort.

Wreszcie, japońska akupunktura kładzie większy nacisk na leczenie przewlekłego bólu. W TCM akupunktura jest często stosowana w leczeniu szerokiego zakresu schorzeń, w tym ostrych chorób i urazów. Jednakże japońscy akupunkturzyści tradycyjnie specjalizują się w leczeniu przewlekłego bólu i opracowali w tym celu szereg specyficznych technik akupunktury.

Akupunktura japońska jest wyjątkową i skuteczną formą tradycyjnej medycyny wschodnioazjatyckiej, praktykowaną w Japonii od wieków. Opiera się na zasadach filozofii taoistycznej i wykorzystuje akupunkturę, moksyterapię i inne techniki w celu promowania zdrowia i dobrego samopoczucia. Chociaż akupunktura japońska ma wiele podobieństw z tradycyjną medycyną chińską, znacznie rozwinęła się w stosunku do pierwotnego podejścia chińskiego i obecnie stanowi odrębną formę praktyki medycznej.