Jakie stężenie tlenu należy stosować podczas resuscytacji?

Podczas resuscytacji zaleca się stosowanie 100% stężenia tlenu. Dzieje się tak dlatego, że głównym celem resuscytacji jest szybkie i skuteczne przywrócenie utlenowania tkanek i odwrócenie hipoksemii, czyli niedoboru tlenu we krwi.

100% tlen to najbardziej skoncentrowana forma tlenu, jaką można dostarczyć i jest niezbędna w sytuacjach krytycznych, gdy potrzebne jest natychmiastowe natlenienie. Pozwala na szybki wzrost ciśnienia parcjalnego tlenu w płucach, a następnie w krwi tętniczej, co skutkuje poprawą dostarczania tlenu do ważnych narządów i tkanek.

Dostarczając 100% tlenu, maksymalizuje się ilość tlenu przenoszonego we krwi, zapewniając zaspokojenie zapotrzebowania organizmu na tlen. Jest to szczególnie istotne podczas czynności resuscytacyjnych, których celem jest przywrócenie prawidłowych funkcji fizjologicznych i zapobieżenie dalszemu pogarszaniu się stanu pacjenta.

Warto jednak zauważyć, że chociaż podczas resuscytacji zwykle wykorzystuje się 100% tlen, w pewnych sytuacjach lub schorzeniach podstawowych można rozważyć zastosowanie niższych stężeń tlenu, na przykład u pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (POChP) lub w pewnych fazach resuscytacji noworodków. W tych konkretnych scenariuszach pracownicy służby zdrowia dostosują stężenie tlenu w oparciu o indywidualne potrzeby i reakcję pacjenta.