Czym jest niedobór koloru?

Niedobór widzenia barw , powszechnie określana jako ślepota barw, to zmniejszona zdolność widzenia kolorów w porównaniu do normalnej osoby. Jest to rodzaj zaburzenia wzroku, który dotyka znaczną liczbę osób, częściej występuje u mężczyzn niż u kobiet. W większości przypadków niedobór koloru wynika z czynników genetycznych, w szczególności z nieprawidłowości lub braków w komórkach czopków siatkówki, które są odpowiedzialne za postrzeganie kolorów.

W siatkówce znajdują się trzy główne typy czopków:wrażliwe na światło czerwone, zielone i niebieskie. Kiedy te czopki działają normalnie, kombinacja ich sygnałów pozwala ludziom dostrzec szeroką gamę kolorów. Jednakże, jeśli jeden lub więcej z tych typów czopków jest nieobecny, występuje jego niedobór lub działa nieprawidłowo, może to skutkować niedoborem koloru.

Najczęstszą postacią niedoboru barw jest ślepota na barwy czerwono-zielone . Charakteryzuje się trudnością w rozróżnieniu obiektów lub odcieni koloru czerwonego i zielonego, a także może wiązać się z pomyleniem z kolorem pomarańczowym, żółtym i brązowym. Inne typy obejmują ślepotę barw niebiesko-żółtych i całkowitą ślepotę barw (achromatopsję), chociaż są one znacznie rzadsze.

Niedobór koloru może mieć różny wpływ na codzienne życie danej osoby. Niektóre osoby mogą doświadczać jedynie drobnych trudności, podczas gdy inne mogą w pewnych sytuacjach stanąć przed poważnymi wyzwaniami, takimi jak czytanie oznaczonych kolorami map, rozróżnianie sygnalizacji świetlnej lub wykonywanie pewnych zadań, które w dużym stopniu opierają się na postrzeganiu kolorów.

Nie ma lekarstwa ani trwałego sposobu leczenia niedoboru koloru. Jednakże u niektórych osób można zastosować różne soczewki korekcyjne, soczewki kontaktowe lub filtry w celu poprawy percepcji kolorów.