Co to jest hipoechogeniczne?

W obrazowaniu medycznym termin „hipoechogeniczny” odnosi się do obszaru lub struktury, która podczas badania ultrasonograficznego wydaje się ciemniejsza lub mniej echogeniczna w porównaniu z otaczającymi tkankami. Służy do opisu względnej echogeniczności lub współczynnika odbicia fal dźwiękowych w obrazach ultradźwiękowych.

Kiedy fale dźwiękowe emitowane przez przetwornik ultradźwiękowy napotykają różne tkanki lub struktury w organizmie, tworzą echa w oparciu o ich właściwości akustyczne. Gęste lub twarde tkanki o wysokiej impedancji akustycznej silnie odbijają fale dźwiękowe, co powoduje jaśniejsze lub „hiperechogeniczne” obszary na obrazie ultrasonograficznym. Natomiast tkanki o niższej impedancji akustycznej, takie jak torbiele wypełnione płynem lub tkanki miękkie, mają tendencję do rozpraszania lub pochłaniania fal dźwiękowych, zamiast je skutecznie odbijać. Prowadzi to do powstania ciemniejszych lub „hipoechogenicznych” obszarów obrazu.

Obszary hipoechogeniczne często mogą pomóc radiologom w identyfikacji pewnych nieprawidłowych zmian w tkankach, takich jak cysty, guzy lub obszary zapalne, które mogą mieć mniejszą gęstość lub inną charakterystykę akustyczną w porównaniu z otaczającymi je prawidłowymi tkankami. Należy pamiętać, że sama hipoechogeniczność nie wskazuje ostatecznie na konkretną patologię i w celu postawienia dokładnej diagnozy może być konieczna dalsza ocena, taka jak biopsje lub dodatkowe badania obrazowe.