Jak diagnozuje się kostniaka?
1. Historia medyczna i badanie fizykalne:
- Podmiot świadczący opiekę zdrowotną gromadzi informacje na temat historii choroby danej osoby, w tym bólu lub dyskomfortu, historii urazów lub obrażeń dotkniętego obszaru oraz wszelkich istotnych objawów.
- Przeprowadza się dokładne badanie fizykalne w celu oceny zajętej kości i otaczających tkanek. Lekarz może delikatnie obmacać obszar, aby wyczuć wszelkie guzy lub nieprawidłowe formacje.
2. Badania obrazowe:
- Promienie rentgenowskie:Jest to najbardziej podstawowa technika obrazowania stosowana do wizualizacji kości. Promienie rentgenowskie mogą ujawnić obecność, lokalizację i rozmiar kostniaka. Mogą również wykazywać zmiany w kościach lub uszkodzenia spowodowane przez kostniaka.
- Tomografia komputerowa (CT):Skany CT zapewniają bardziej szczegółowe obrazy przekrojów kości i otaczających ją struktur. Mogą pomóc w ocenie dokładnej wielkości i lokalizacji kostniaka oraz jego związku z pobliskimi strukturami, takimi jak nerwy lub naczynia krwionośne.
- Rezonans magnetyczny (MRI):Skany MRI mogą dostarczyć szczegółowych obrazów tkanek miękkich wokół kości, co może być pomocne w ocenie wszelkich powiązanych stanów zapalnych lub nieprawidłowości tkanek.
3. Skany kości:
- Można wykonać scyntygrafię kości w celu oceny aktywności metabolicznej kości. Może to pomóc w odróżnieniu kostniaka od innych zmian kostnych lub nowotworów.
4. Biopsja:
- W niektórych przypadkach w celu ostatecznego zdiagnozowania kostniaka może być konieczna biopsja. Polega to na pobraniu małej próbki tkanki z kostniaka do badania mikroskopowego w laboratorium.
5. Diagnostyka różnicowa:
- Pracownik służby zdrowia może rozważyć inne potencjalne przyczyny podobnych objawów lub zmian w kościach, takie jak inne rodzaje nowotworów lub zmian kostnych.
Na podstawie wyników tych badań diagnostycznych lekarz może określić, czy wzrost rzeczywiście jest kostniakiem i w razie potrzeby zalecić odpowiednie opcje leczenia.
