Dlaczego nie stosuje się immunoterapii w leczeniu raka?
1. Inhibitory punktów kontrolnych układu odpornościowego :Leki te blokują „hamulce” układu odpornościowego i umożliwiają komórkom odpornościowym lepsze rozpoznawanie i atakowanie komórek nowotworowych. Przykłady obejmują leki takie jak pembrolizumab (Keytruda), niwolumab (Opdivo) i atezolizumab (Tecentriq).
2. Adopcyjna terapia komórkowa :Podejście to polega na modyfikowaniu własnych komórek odpornościowych pacjenta lub pobraniu komórek odpornościowych od dawcy, aktywowaniu i namnażaniu ich w laboratorium, a następnie wprowadzaniu ich z powrotem do organizmu pacjenta w celu ukierunkowania komórek nowotworowych. Terapia komórkami T z chimerycznym receptorem antygenu (CAR) i terapia limfocytami naciekającymi nowotwór (TIL) to rodzaje adoptywnej terapii komórkowej.
3. Szczepionki na raka :Szczepionki przeciwnowotworowe można stosować w celu wzmocnienia układu odpornościowego oraz ułatwienia mu rozpoznawania i atakowania komórek nowotworowych. Niektóre szczepionki przeciwnowotworowe zawierają zabite lub osłabione komórki nowotworowe, inne natomiast mogą zawierać antygeny lub materiał genetyczny specyficzny dla nowotworu.
4. Wirusy onkolityczne :Wirusy te zostały genetycznie zmodyfikowane w celu selektywnego infekowania i niszczenia komórek nowotworowych. Podczas replikacji w komórkach nowotworowych uwalniają cząsteczki wirusa, które dalej infekują sąsiednie komórki nowotworowe, powodując śmierć komórek i wyzwalając odpowiedź immunologiczną.
5. Modulatory punktów kontrolnych :Leki te stymulują lub wzmacniają określone komórki odpornościowe, dzięki czemu mogą stać się bardziej skuteczne w identyfikowaniu i niszczeniu komórek nowotworowych. Na przykład agoniści niektórych receptorów immunologicznych są przykładami modulatorów punktu kontrolnego.
