Czym jest dyskineza w chorobie?

Dyskinezy to termin medyczny używany do opisania mimowolnych, nieprawidłowych ruchów ciała. Często wiąże się to z pewnymi schorzeniami neurologicznymi, takimi jak choroba Parkinsona, choroba Huntingtona, późne dyskinezy i dystonia. Dyskinezy mogą dotyczyć dowolnej części ciała, w tym kończyn, twarzy, szyi i tułowia.

W chorobie Parkinsona dyskinezy są często skutkiem ubocznym długotrwałego leczenia lewodopą, głównym lekiem stosowanym w leczeniu objawów. Zwykle objawia się jako mimowolne ruchy wijące lub skręcające, zwłaszcza gdy działanie leku słabnie lub gdy zwiększa się dawkę.

W chorobie Huntingtona charakterystyczną cechą choroby są dyskinezy, które mogą obejmować mimowolne szarpnięcia, wicie się i wymachiwanie kończynami, twarzą i tułowiem. W miarę postępu choroby ruchy te mogą stać się bardziej wyraźne i powodować niepełnosprawność.

Dyskinezy późne to rodzaj dyskinez, który rozwija się po długotrwałym stosowaniu niektórych leków, zwłaszcza leków przeciwpsychotycznych. Charakteryzuje się mimowolnymi, powtarzającymi się ruchami twarzy, ust i kończyn, często obejmującymi grymasy, cmokanie, wysuwanie języka i niespokojne ruchy dłoni lub nóg.

Dystonia to zaburzenie ruchu charakteryzujące się utrzymującymi się mimowolnymi skurczami mięśni, skutkującymi nieprawidłową postawą lub ruchami skręcającymi. Może mieć charakter ogniskowy, dotyczący określonej części ciała lub uogólniony, obejmujący wiele obszarów ciała. Dyskineza może być objawem dystonii, zwłaszcza gdy objawia się nieregularnymi, nieprzewidywalnymi ruchami.

Dyskinezy mogą znacząco wpływać na jakość życia jednostki, wpływając na jej mobilność, koordynację, mowę i interakcje społeczne. Możliwości leczenia dyskinez mogą obejmować dostosowanie leków, fizjoterapię, terapię zajęciową, a w ciężkich przypadkach interwencje chirurgiczne. Leczenie dyskinez jest ważnym aspektem opieki nad osobami cierpiącymi na choroby neurologiczne, które je powodują.