W której procedurze wykorzystuje się wewnątrzczaszkowe urządzenie prowadzące do dostarczenia wysokiej dawki promieniowania do precyzyjnie ukierunkowanej tkanki nowotworowej?

Procedura wykorzystująca wewnątrzczaszkowe urządzenie prowadzące do dostarczenia dużej dawki promieniowania precyzyjnie ukierunkowanej na tkankę nowotworową nazywa się radiochirurgią stereotaktyczną (SRS). SRS jest również określana jako stereotaktyczna radioterapia ablacyjna (SABR).

SRS to wysoce zaawansowana forma radioterapii, która polega na dostarczaniu precyzyjnie skupionej wiązki wysokoenergetycznego promieniowania do małego, dobrze określonego celu, takiego jak guz, minimalizując jednocześnie uszkodzenie otaczających zdrowych tkanek. Jest powszechnie stosowany w leczeniu małych, nieoperacyjnych lub skomplikowanych chirurgicznie guzów w celu ich usunięcia lub zapewnienia dodatkowej kontroli pooperacyjnej.

Aby osiągnąć najwyższą precyzję, SRS jest często kierowany przy użyciu stereotaktycznych systemów naprowadzania obrazem w połączeniu z wyrafinowanym planowaniem leczenia i technologią obliczeniową. Umożliwia precyzyjne podanie wyższych dawek promieniowania o działaniu przeciwnowotworowym w mniejszej liczbie sesji w porównaniu z tradycyjną radioterapią, minimalizując w ten sposób liczbę zabiegów, jakie musi przejść pacjent.

SRS stosuje się jako nieinwazyjną opcję leczenia nowotworów w różnych lokalizacjach mózgu, w tym guzów znajdujących się w podstawie czaszki, głęboko osadzonych obszarach mózgu, w pobliżu struktur krytycznych (takich jak pień mózgu lub nerwy wzrokowe), a nawet guzów kręgosłupa. Dzięki swojej dokładności i minimalnej inwazyjności procedura SRS pozwala wielu pacjentom na leczenie ambulatoryjne lub przy znacznie skróconym czasie pobytu w szpitalu, poprawiając ogólne wrażenia pacjenta i zachowując jego jakość życia.