Jak zaczęła się astma?

Astma to starożytna choroba, a dowody wskazują, że istnieje od co najmniej 400 roku p.n.e., a być może nawet wcześniej. Pierwsza dokumentacja dotycząca astmy pochodzi z pism greckiego lekarza Hipokratesa, któremu przypisuje się ukucie terminu „astma” od greckiego słowa oznaczającego „świszczący oddech”. Hipokrates opisał tę chorobę jako „głośny oddech” i zidentyfikował niektóre objawy astmy, takie jak kaszel i świszczący oddech.

Chociaż opisy Hipokratesa były szczątkowe, położyły podwaliny pod nasze obecne rozumienie astmy. Na przestrzeni wieków wiedza na temat astmy stopniowo się poszerzała, dzięki wkładowi lekarzy takich jak Galen w II wieku naszej ery i Awicenna w X wieku naszej ery.

W okresie renesansu i oświecenia nastąpił istotny postęp w zrozumieniu patofizjologii astmy i roli oskrzeli. W XIX wieku naukowcy zaczęli badać rolę alergenów i substancji drażniących w wywoływaniu ataków astmy i opracowano metody leczenia, takie jak inhalatory i leki doustne.

W XX wieku badania nad astmą i jej leczenie stale się poprawiały, co doprowadziło do powstania nowych leków, technik diagnostycznych i strategii kontroli astmy. Obecnie astma jest chorobą powszechnie występującą, dotykającą ludzi na całym świecie, ale postęp w jej leczeniu umożliwił ludziom prowadzenie stosunkowo normalnego życia pomimo tej choroby.