DIPG:Jak leczyć rzadkiego raka mózgu
Rozlany glejak mostu (DIPG) to rzadki i agresywny typ raka mózgu występujący u dzieci. Umiejscowiona jest w pniu mózgu, co utrudnia jej leczenie. Możliwości leczenia DIPG są ograniczone i często paliatywne, ponieważ guza zazwyczaj nie można wyleczyć. Oto kilka typowych opcji leczenia DIPG:
1. Operacja: Można wykonać operację w celu biopsji guza i złagodzenia objawów spowodowanych zwiększonym ciśnieniem w czaszce. Jednakże całkowite chirurgiczne usunięcie DIPG zwykle nie jest możliwe ze względu na rozproszony charakter i lokalizację guza.
2. Radioterapia: Radioterapia jest powszechnie stosowaną metodą leczenia DIPG. Polega na wykorzystaniu wysokoenergetycznego promieni rentgenowskich lub innych form promieniowania w celu zabicia komórek nowotworowych. Radioterapia może pomóc zmniejszyć guz i złagodzić objawy, takie jak bóle głowy, nudności i problemy ze wzrokiem.
3. Chemioterapia: Chemioterapia polega na stosowaniu leków zabijających komórki nowotworowe. Można go podawać doustnie lub dożylnie (IV). Chemioterapię można stosować samodzielnie lub w połączeniu z radioterapią w przypadku DIPG.
4. Terapia celowana: Terapia celowana polega na stosowaniu leków ukierunkowanych specyficznie na cząsteczki lub białka biorące udział we wzroście i przeżyciu komórek nowotworowych. Leki te mogą pomóc spowolnić wzrost guza, a nawet zmniejszyć guz.
5. Badania kliniczne: Badania kliniczne to badania oceniające bezpieczeństwo i skuteczność nowych metod leczenia DIPG. Udział w badaniach klinicznych może zapewnić dostęp do nowych, obiecujących terapii, które nie są jeszcze powszechnie dostępne.
6. Opieka paliatywna: Opieka paliatywna koncentruje się na łagodzeniu objawów i poprawie jakości życia dzieci z DIPG. Może obejmować leczenie bólu, kontrolę objawów i wsparcie emocjonalne dla dziecka i jego rodziny.
Specyficzne podejście do leczenia DIPG może się różnić w zależności od wieku dziecka, ogólnego stanu zdrowia i rozległości guza. Ważne jest, aby rodziny omówiły możliwości leczenia z zespołem opieki zdrowotnej dziecka i podejmowały decyzje w oparciu o potencjalne korzyści i ryzyko związane z każdą metodą leczenia.
