Kiedy chorąży Joyner badał niepełnosprawną ofiarę, jaką procedurę powinna była zastosować?
Oto krótki przegląd procedury MARZECOWEJ:
* Masywny krwotok: Jest to pierwszy i najważniejszy krok, ponieważ konieczne jest zatamowanie krwawienia, które może zagrażać życiu. Chorąży Joyner powinien był szybko sprawdzić ofiarę pod kątem poważnych ran i zastosować bezpośredni ucisk, aby zatamować krwawienie.
* Drogi oddechowe: Po opanowaniu krwawienia chorąży Joyner powinien był sprawdzić drogi oddechowe ofiary, aby upewnić się, że są drożne. Jeśli wystąpiła jakakolwiek niedrożność, powinna była ją usunąć i, jeśli to konieczne, wykonać oddechy ratownicze.
* Oddychanie: Chorąży Joyner powinien był wówczas sprawdzić oddech ofiary, aby upewnić się, że oddycha prawidłowo. Jeżeli ofiara nie oddychała lub oddychała płytko, powinna była wykonać sztuczne oddychanie.
* Nakład: Chorąży Joyner powinien był wówczas sprawdzić krążenie ofiary, sprawdzając puls. Jeśli nie było tętna, powinna była rozpocząć reanimację.
* Uraz głowy: Wreszcie chorąży Joyner powinien był sprawdzić, czy nie doznał urazu głowy. Można to zrobić delikatnie potrząsając ramionami ofiary i sprawdzając, czy nie występują oznaki krwawienia z uszu lub ust. Jeżeli doszło do urazu głowy, powinna była unieruchomić głowę i szyję ofiary i natychmiast zwrócić się o pomoc lekarską.
Postępując zgodnie z procedurą MARCA, chorąży Joyner mógł szybko ocenić stan ofiary i podjąć odpowiednie kroki, aby uratować jej życie.